La Petite Cata'

Een rondje Corsica met de Triade.

Een van onze redenen om de Triade te kopen was gebaseerd op de trailerbaarheid van deze boot. Direct na de aankoop eind 2000 werden al plannen gemaakt om de boot de komende zomer mee naar een warm vaargebied te nemen. Al gauw viel de keuze op Corsica, ben jij ooit iemand tegen gekomen die Corsica niet mooi vond?

Het Voorspel
Zo'n reis vergt natuurlijk de nodige voorbereidingen, die geheel volgens onze manier van leven zijn gedaan…
Met een marifoon aan boord zou het toch wel fijn zijn als wij de papieren hiervoor zouden halen. Dus ingeschreven bij de cursus van de haven onder deskundige begeleiding van Ans Tol, onder de lezers welbekend mag ik aannemen.
De cursus verliep voorspoedig en na het examen in april nog een weekeinde heerlijk gezeild, er was nog bijna niemand op het water!

In februari beseften we dat trailerbaar wel mooi is maar dat er dan ook wel een E rijbewijs gehaald moet worden. Na een telefoontje aan de rijschool bleek dat het voor 15 juni moeilijk was, maar dat hij nog wel een dag van een collega over kon kopen zodat wij in de week voor ons vertrek opkonden voor het examen…. (Just In Time).
Natuurlijk mocht er nu maar eentje zakken wat de druk op beiden op een gezond niveau bracht. Ontspannen de vakantie voorbereiden.

Om de verzekering van de boot op een groot vaargebied te krijgen (verder dan 20 mijl uit de kust) moet er aan een heleboel voorwaarden voldaan worden die specifiek voor een monohull opgesteld zijn. Zonder enig respect voor de uitdrukking "travelling light" moest er voldaan worden aan een lijst van vuurwerk, vlot, dubbele pompen, zeereling, boeien en staken en nog veel meer.
Na enig overleg met de verzekeraar is aan alle echt noodzakelijke punten voldaan. De zeereling is vervangen voor een net met een breedte van meer dan een meter in combinatie met lifelines.

Na aanvraag bij de ANWB is ons een lijst met verplichte documenten en informatie toegestuurd van Italië. Volgens deze informatie zijn wij verplicht een eigendomsbewijs te kunnen overleggen, het ICP (internationaal certificaat voor pleziervaartuigen). Daar men in Italië in het bezit moet zijn van een vaarbewijs hebben wij ook het ICC aangevraagd (Internationaal Certificaat van Competentie). Daar voor Frankrijk de vlaggenbrief wordt aangeraden hebben we deze ook maar aangeschaft. Bij alle inschrijvingen bij de havens is alleen de vlaggenbrief gebruikt. Eenmaal is de Franse douane aan boord gekomen, en die heeft wel alle papieren ingekeken.
Tevens is een verzekeringsbewijs in de Italiaanse taal benodigd. Deze kan opgevraagd worden bij de betreffende verzekeraar.

Voor de zekerheid ook nog even de lagers en remmen van de trailer controleren….
Alles zat vast! (geroest). Vier nieuwe lagersets, twee tubes vet en een aantal nieuwe remschoenveren, vier nieuwe bandjes en 50 gegalvaniseerde hout draad bouten een klein maatje groter maakten de trailer weer in orde.

Nu zijn we toch al meer dan een half jaar bezig geweest en nog geen vakantiemijl gevaren. Voorpret?

Op de Hiswa dit jaar niet naar de caravanboten kijken, maar naar de lichtste bijboot die we konden vinden, en pilots van Italië voor de kust en Elba, en Corsica. Met een bestelde opblaaskano en een pilot voor Corsica gaan we met vermoeide voeten weer naar huis. Nu kunnen we echt gaan plannen.

Waar zouden we de boot te water kunnen laten? In de pilot staan een aantal havens waar hellingen aanwezig zijn.
Door een Italiaanse F-boot zeiler is via de Farrier E-mail lijst een zeilroute voorgesteld, te beginnen in La Spezia, west Corsica en een stukje Sardegna. Dit sprak ons wel aan, uiteindelijk hebben we voor een start iets lager gekozen, Viareggio.

De Reis.
De reis is zondermeer voorspoedig geweest. Na wat startproblemen door een draadbreuk in de kabel van de trailerverlichting konden we de boot de avond voor vertrek bij mijn werk plaatsen zodat wij de volgende ochtend niet over Lelystad hoefden te rijden.
Om half acht vertrokken, eerst wat onwennig, toch wel breed die boot. In Nederland nog keurig aan de 80 km grens gehouden, maar dat wordt al snel erg saai. Heuvel af niet harder dan 100, op rechte stukken maximaal 110 en de boel blijft goed in balans. Bijna geen file meegemaakt. Voorspoedig tot Zwitserland gereden, toch wel inspannend rijden in de Gotthard tunnel waarna we een prachtige parkeerplaats vonden tussen de vrachtauto's en de caravans. De eerste keer slapen in de boot met alleen maar bergen om je heen.

De volgende dag rustig ontbeten en verder naar Italië. Hier rijden de vrachtautos stevig door dus doen wij dat ook maar. Gelukkig na de spits over de rondweg van Milaan, nog steeds wel druk, maar bijna geen file. Bij de tolweg moet je op een knopje drukken en dan krijg je een kaartje en dus niet je creditcard in deze spleet proberen te drukken. Vier uur na vertrek komen we aan in Viareggio. Zonder kaart van de stad gewoon de bordjes naar de haven volgen, door kleine straatjes en scherpe bochten komen we aan bij een helling naast van die boten met personeel. Er staan redelijke golven recht op de helling en we zien geen goede plek om dan de boot aan te leggen. Nadat Edith wat geld heeft gehaald gaan we verder kijken. We komen in de vissershaven terecht waar een boot in het water wordt getakeld. Nog geen tien minuten later hangt onze boot in de takels. Iets sneller dan we gedacht hadden.

Een halve dag voor het optuigen van de boot, pizza eten bij een ondergaande zon en een heerlijke strandwandeling, de vakantie is begonnen.

De Zeiltocht
19-06-2001 Dag 1, Viareggio - Isola Capraia
Om 10.00 uur vertrokken vanuit Viareggio. Eerst koers gezet richting Isola Gorgona. In het begin is er weinig wind. Na dat we met een snelheid van 1 tot 3 knopen langzaam de kust van Viareggio zagen vervagen begon de deining langer te worden en beseften wij dat er niks beters denkbaar is dan onder een blauwe hemel op een lange deining genieten van het zeilen. Na het passeren van Isola Gorgona de spi opgezet (ik moet altijd iets te doen hebben) en met een relaxte snelheid van 6 knopen koers gezet naar Isola Capraia. Als ik een plasje wil plegen blijkt dat de puts niet meer met ons is, het touw (voor de zekerheid belegd aan een kikker) hangt nutteloos achter aan de boot
Bij aankomst om 8 uur op Isola Capraia blijkt dat de haven al helemaal vol ligt. Dit is een tegenvaller, nu moeten we net buiten de haven voor anker gaan liggen, dat hebben wij nog nooit eerder gedaan. Hoe donkerder het wordt, hoe dichterbij de rotsen lijken. De accu blijkt volledig leeg te zijn, 8 volt op de multi-meter, het zonnepaneel heeft niet zijn werk gedaan, althans de regelaar blijkt kapot. De eerste keer voor anker zonder verlichting, dit is toch wel balen. Bij kaarslicht gekookt en gegeten, het is Struik wat ik gebruik. Niet echt rustig geslapen.
De regelaar anders aangesloten, zodat we toch nog voor de rest van de vakantie profijt van het zonnepaneel hebben.

20-06-2001 Dag 2, Isola Capraia - Macinaggio (Corsica)
Ongeveer om 10.00 uur vertrokken, redelijk wat wind die vanuit de bergen over zee aankwam. We twijfelden over het zetten van een rif, maar hebben gekozen voor de high-aspect fok zonder rif in het grootzeil. Bij het verlaten van de haven konden we kiezen voor onder of bovenlangs het eiland, Macinaggio ligt precies aan de andere kant van Isola Capraia. We besloten om onderlangs te gaan omdat we dan wat meer van het eiland zouden zien en gezien de korte afstand zouden we deze dag tijd genoeg hebben. Achteraf gezien niet de slimste keuze. Nu moesten we opkruisen tussen Capraia en Corsica. Het eerste rak nadat we de havekom uit waren ging het hard, ruime wind naar het zuiden. Met de volle belading 15 knopen. Dit was de eerste keer dat we kennis maakten met de grillen van bergwinden. Anders dan in Nederland hebben deze grote bergen en eilenden veel invloed op de lokale windsterkte.
Hierna moesten we opkruisen richting Corsica, in eerste instantie nog vlagen van 6 bft, maar hoe dichter bij Corsica, hoe minder wind er was. De tweede dag al een paar mijl voor de haven de motor aangezet, jammer. Na onze aankomst om 17.30 in de haven eindelijk lekker kunnen douchen (de eerste douche sinds vertrek) en een restaurant in. Bij het weghalen van het voorgerecht moesten we ons bestek houden voor het hoofdgerecht, doen we thuis ook.
De volgende ochtend nog wat inkopen gedaan en een puts, wat door onze gebrekkige kennis van de franse taal enig tekenwerk vereiste en waterzak gekocht, voor warm douchewater.

21-06-2001 Dag 3, Macinaggio - Port Centuri
Om 12.00 uur vertrekken we om de Cap Corse te ronden. Een lekker briesje uit het westen geeft ons de mogelijkheid om alle eilandjes rond dit traject van Corsica goed te bekijken. Door deze wind en het draaien hiervan rond de kaap hebben we twee keer een foute inschatting gemaakt met overstag gaan, het is moeilijker te halen dan dat we denken. Na het ronden van de kaap was het plan om richting St. Florent te varen, maar er blijkt aan de andere kant van Cap Corse geen zuchtje wind te staan. De eerste haven die we tegen komen is Port Centuri, een kleine vissershaven in een dorpje dat druk bezocht wordt door "landtoeristen" die van krab houden.
In deze haven voor het eerst aanleggen met moorings. Voor ons bleek dit best lastig, maar goed, volgende keer beter. Er blijkt geen havenmeester te zijn, net als voorzieningen en deze nacht is gratis. Achteraf gezien was dit een van de mooiste havens waar we geweest zijn.

22-06-2001 Dag 4, Port Centuri - St. Florent
Om 11.30 vertrekken we uit Port Centuri, op het land wordt het toch wel een beetje warm. Er staat bijna geen wind. De eerste twee uur hebben we wat gedobberd, waarna we met het ook op een overnachting in St. Florent toch genoodzaakt waren de motor te starten. De kust is prachtig, en in de verte zie je het eiland breder worden met de hoge bergen in verschillende grijstinten door de heiige lucht. Bij het voelen van een briesje de motor snel uitgezet en met de spi toch nog 5 knopen gehaald. Edith was niet zo lekker en heeft bijna de hele tocht geslapen. Bij het invaren van de haven was het niet zo duidelijk waar wij konden gaan liggen. De truc is dan om zo onzeker als je bent gewoon ergens aan te leggen, meestal voordat je dat gelukt is wordt je een ligplaats toegewezen door jongens (geen vrouw gezien) die met een motorbootje naar de plaats gaan en ook de touwen voor de moorings aantrekken zodat je die met de pikhaak kan pakken. Moorings zijn voor monohulls eenvoudig te gebruiken, met onze tri hebben we nog wel moeite gehad doordat we anderhalve plaats nodig hebben en omdat de die mooring lijn over de punt van de drijver moet zien te krijgen om hem voor op het dek vast te zetten. Oefening baart kunst.
Na het standaard biertje in de haven en het met leedvermaak overgoten genot van onze overbuurman die met zijn motorboot na 5 keer varen nog steeds verlijerde van zijn ligplaats en de jongen van de haven die op een gegeven moment ook wel een beetje moe werd van het wachten op die man, niet te spreken over zijn vrouw, zijn we bij het havenkantoor lekker gaan douchen en gezellig eten in de stad. Dit was de eerste stad met een echte boulevard, veel te dure ongelofelijk grote motorboten en enkele zeilboten.

23-06-2001 Dag 5, St. Florent - Calvi
Na rustig ontbijten en opstaan een petje gekocht voor Edith, zij heeft last van verbrande lippen en dat is niet fijn. Om ongeveer 12.50 uur de haven uitgevaren en het is geweldig zeilweer. Zonnetje, warm en wind 3 tot 4 bft. We vertrokken met tegenwind uit de baai en gingen af en toe met 10 knopen over het water, die andere Nederlandse boot die toch eerder was vertrokken lieten we ver achter ons. Bij het hijsen van de zeilen wat last gehad van de kraan lijn die zich om de uiteinden van de zeillatten wikkelde waardoor het hijsen slecht ging. Later deze kraanlijn wat langer gemaakt zodat we hier geen last meer van hebben.
De kust bestaat hier uit gele en rode rotsen met een turqoise zee omlijnd door hagelwitte stranden. We moeten helaas wat verder uit de kust varen om een beetje langere golfslag te krijgen zodat niet alle golven over de boot breken. Door het wegvallen van de wind maar een haven zoeken. Eerst de haven van St Ambrogio aangelopen, maar deze haven bleek al vol te zijn en er waren geen beschutte ankerplaatsen. Dan toch maar door naar Calvi. De baai van Calvi wordt omgeven door hoge bergen die in het avondlicht prachtig rood kleuren. In Calvi voor het eerst aan een mooring buiten de haven gelegen. Naast ons lag een zeer grote mono met opvallend jonge zeilers…(later zou blijken dat dit het personeel was)
Hier voor het eerst de douane aan boord gehad. De kajuit zag er uit alsof onze tassen geëxplodeerd waren en na een korte blik binnen hadden ze daar genoeg gezien. Via de mobilofoon werden onze gegevens doorgegeven en gecontroleerd. Alles was in orde. Voor het gebruik van de mooring moesten we betalen, maar daarbij kregen we een folder van een pizzeria die bezorgde!
Hier hebben we voor het eerst onze bij boot geprobeerd, de opblaaskano. Het werkte allemaal perfect en we kregen veel bekijks toen we naar de kant peddelden. Het is wel eng om je boot en peddels los op het strand te leggen, op slot met een knoop die jij alleen kent). Na het geldpinnen en boodschappen doen teruggegaan naar de boot. De rotsen op de achtergrond kleurden prachtig rood, maar bij aankomst was die zon net onder en waren we telaat om dit op de foto vast te leggen, een kwestie van minuten.

24-06-2001 Dag 6, Calvi - Galeria
Er is weinig wind, maar we gaan toch maar verder anders komen we nooit rond Corsica. Vanaf de mooring alleen op de zeilen vertrokken. Dat hebben we nooit eerder met deze boot gedaan maar het ging makkelijk. We zijn lekker rustig richting Galeria gedobberd. In deze baai lagen ook moorings klaar, daar weer aangelegd. We hadden verwacht dat hier ook betaald moest worden, maar we zagen verder niemand. Naar het strandje gepeddeld. Een paar fransen in een boot verderop hoopten dat we om zouden gaan, maar helaas voor hen, het ging goed.

25-06-2001 Dag 7, Galeria - Porto
Ook vandaag is er weer weinig wind, 1-3 bft. Maar eigenlijk kwam dat deze dag wel goed uit. De kust tussen Galeria en Porto is echt schitterend. Het is een beschermd natuurgebied. Allemaal rode rotsen in rare vormen, kleine eilandjes die heel erg hoog en steil zijn, azuur blauwe zee met kleurschakeringen voor de diepere en ondiepe stukken. We konden wel foto's blijven maken. Tussen de eilandjes door varen geeft helemaal een kick. Er was zo weinig wind dat ik zwemmend de boot in haalde. De baai van Porto is heel diep land inwaarts en lag op een voordewindse koers, dus de spi er op gezet. Er was maar net genoeg wind om deze hoog te houden. Net bij de ingang van de baai een dolfijn zien springen! Bij Porto zijn we voor het strand voor anker gegaan.

26-06-2001 Dag 8, Porto - Cargese
's Ochtends uit Porto op de zeilen vanaf het anker vertrokken. Eerst de baai uitkruisen, met een diepte landinwaarts van 12 mijl hadden we nog wel een stukje te kruisen. Na een aantal slagen gezeild te hebben en dat alle andere boten die we probeerden in te halen op de motor verder gingen kwamen we tot de conclusie dat dit wel tot 's avonds zo door kon gaan zodat ook wij met tegen zin de motor gestart hebben om de baai uit te komen. Buiten de baai was er een spiegelgladde zee zonder wind. Nog wel geprobeerd om met veel geduld te zeilen, maar na verloop van tijd toch maar de motor weer in het water laten zakken om naar Cargese te varen. Daar was tenminste een haven waar we konden douchen enzo. De havenmeester probeerde ons een plek aan te wijzen, maar wij begrepen hem niet zo goed. Na veel geklungel en wegdrijven kwamen we eindelijk op de goede plek aan. Vastgelegd aan de mooring en de kant en lekker gaan douchen. 's Avonds heerlijk gegeten boven in het dorp.

27-06-2001 Dag 9, in Cargese gebleven
Er is nog steeds geen wind, daarom hebben we besloten een auto te huren en de bergen in te gaan, even heel wat anders dan ronddobberen in je bootje. Eerst naar het dorp klimmen over een heel steile weg. Cargese is een heel mooi dorpje dat door griekse voorouders gesticht is en er staan een katholieke en een orthodoxe kerk tegenover elkaar. Er zijn allemaal kleine steegjes en leuke huisjes. Het is wel een toeristisch plaatsje, maar zoals wij al veel gezien hebben is het meer ingericht op landtoeristen dan op watertoeristen.
We wilden eerst richting Corte rijden maar onderweg bleek dat toch iets te ver te zijn en op deze route kwamen we door de bossen van Atoine en op de pas van Verghio. Hier zijn we uitgestapt en hebben een wandeling naar boven gemaakt. Daar was een prachtig uitzicht over de vallei richting de zee, die dan direct weer trekt. Later op de terug reis nog uitgestapt in het bos en bij toeval een ontzettend mooi (en toeristisch) riviertje ontdekt met lekker koud bergwater, kleine watervalletjes en natuurlijke bassins waar we heerlijk in zoet water konden zwemmen, wat een luxe.
Via Porto terug gereden en zo deze mooie rode rotsen ook nog eens van de kant gezien. Porto bleek een stuk groter dan we dachten na onze overnachting, zo zie je maar weer: ieder zijn eigen dimensie.
's Nachts stak er een zeer zware valwind van de bergen op en de boot hing strak in de landvasten. Met dit vreemde geweld zou ik liever niet voor anker hebben gelegen dacht ik nog.

28-06-2001 Dag 10, Cargese - Campomoro
Jaa!! Er is weer wind. In de nacht al aangekondigd door de valwinden vanuit de bergen, nu liggen alle bootjes de andere kant op te rammelen in de wind. Snel de auto inleveren en weg, een dag op het land is wel weer genoeg. Uit de baai van Sagone moeten we kruisen. Dat gaat weer lekker. Golven van ongeveer twee meter vandaag. Doordat het snel diep wordt hebben we een lange golf slag en blijft de boot relatief droog varen. Met dit weer kan Edith niets anders doen dan varen, anders wordt ze zeeziek. We varen de baai van Ajaccio voorbij, we hebben het gevoel dat we nu er wind is maar wat voortgang moeten maken met het ronden van Corsica en Ajaccio is een industriestad, niet iets waar we op zitten te wachten. In de baai zijn wel mooie plekjes maar je moet nu eenmaal soms een keuze maken. Als we de baai bij Campomoro invaren willen we eerst nog helemaal de baai invaren, maar weer voor de wind, zien we de bui voor de volgende morgen (kruisen) wel weer hangen en we besluiten bij de ankerplaats Campomoro voor anker te gaan. Er liggen al veel boten en we krijgen wat vreemde blikken als we zo dicht naar de kant varen. Zwaard omhoog en anker er in. Naast ons is iemand op een mono de vissen aan het voeren. Charmant.
Er zijn nog steeds grote golven die wel heel dicht breken op de rotsen achter ons. Goed het anker controleren. Dit blijven we de hele nacht doen. Die avond couscous gekookt, was lekker.

29-06-2001 Dag 11Campomoro - Baie de Figari
Eerst even zwemmen tussen de visjes. Er is iets minder wind dan gisteren en de golven breken ook niet meer zo op het strand, dus kunnen we wel inkopen gaan doen. We stappen in de kano en peddelen naar de kust. Bij het strand vindt Renzo telkens weer nieuwe rotsjes waar hij niet overheen wil. Uiteindelijk liggen we dwars op de golven en slaat het water de kano in. Handig he?! Zeiknat lopen we naar het dorp om brood te kopen. Terug de kano in en door de branding weer nat. In de boot lekker even ontbijten en zo snel mogelijk naar de volgende haven, we hebben benzine nodig. De volgende have ligt ongeveer 25 mijl verderop. Lekkere wind en hoge golven, het gaat weer hard vandaag. Het laatste stuk, de Baie de Figari in de spi erbij en met ruime wind en 10-13 knopen genieten wij. Baie de Figari is smal en heuvelachtig en heel rustig met een gezellig haventje. 's Avonds naar het dorp gewandeld, was erg ver lopen en er was helemaal niets. Pas in het volgende dorp waren winkels en restaurants. Even een Fransman in de haven gevraagd voor een restaurant, toevallig wilde hij ook net gaan eten, dus we konden meerijden en -eten. Wat Frans, Engels en Duits door elkaar gemixt, dan konden we elkaar toch wel verstaan.

30-06-2001 Dag 12, Baie de Figari - Bonifacio
De havenmeester onderhield zelf een taxidienst naar het dorp, voor 15 fr pp werd je in het dorp afgezet en weer opgehaald. Daar hebben we benzine en levensmiddelen gehaald. De boot opgeruimd en gewassen, dat was echt heel hard nodig. Laat vertrokken, dit is toch maar een klein eindje en er staat genoeg wind, zoals altijd in de straat van Bonfacio. De rotsen rond Bonifacio zijn wit en helemaal gelaagd. De burcht is er opgezet alsof hij elk moment naar beneden kan donderen. Het staat er al honderden jaren, dus hij zal nog wel even blijven staan. Door een heel smalle baai de natuurlijke haven van Bonifacio in, volgens mij " stormt" het hier altijd, een echt tochtgat. Via de marifoon de Capitanerie opgeroepen en we kregen een plaatsje toegewezen. Voor het eerst achterstevoren met moorings aangelegd, zoals iedereen dat hier doet. Het valt met ons bootje niet mee, ik ren heen en weer om een mooring te pakken te krijgen. Gelukkig ligt er naast ons een behulpzame Italiaan die een mooring aangeeft. We liggen bijna vast en de Italiaan vertrekt en duwt ons daarmee de betonnen kade in. Alle 3 de punten aan de achterkant zijn goed beschadigd tot op het hout, echt balen!! Dat moet dus eerst gerepareerd worden en we gaan erop uit om een kwastje (wat is dat in het Frans?) te kopen, we hadden nog epoxy bij ons. Gerepareerd zodat het in ieder geval weer waterdicht is, zodat we wel verder kunnen. In Nederland regelen we het verder wel met de verzekering. Even eten koken en de stad in, bij de burcht omhoog gelopen en bij maanlicht alle trappen af naar een rotsstrandje. Dit is echt betoverend mooi. Het is zaterdagavond en we dachten wel echt lekker uit te kunnen gaan, maar er valt niet veel te beleven. Toch is het leuk mensen kijken in een kroeg.

01-07-2001 Dag 13, Bonifacio - La Peticchia
Het is druk in Bonifacio en er staat veel wind, genoeg redenen om door te varen. We waren eigenlijk van plan om hier te gaan duiken, toch maar niet dus. We varen het tochtgat uit achter een aantal treuzelaars, buiten meteen de zeilen omhoog en we racen weg. Iedereen heeft het nakijken! Met ruime wind steken we de straat van Bonifacio over en we zetten de spi erbij. Met 13 tot 15 knopen halen we zelfs snellere motorboten in. Voor we er erg in hebben zijn we aan de overkant. Vooraf geen goed plan gemaakt van waar we naar toe gaan, dus dat moet nu op volle snelheid, terwijl het met al die eilandjes niet eens duidelijk is waar je precies zit. Het is met deze snelheid wel erg onhandig, we weten niet eens of we het beste boven of onder of tussen de eilandjes door moeten. Je weet maar nooit welke rotsen onder water zitten, met deze snelheid kun je ze beter niet raken. We besluiten boven Spargi door te gaan en zien de eilandjes Budelli, St. Maria enz. Tussen de eilandjes wordt de wind nog versterkt. Gelukkig is de spi al weggehaald, maar met genua en grootzeil gaan we nog steeds 13 knopen. Voor mijn gevoel is het niet onder controle, volgens Renzo wel. Ik vind het maar niks! Ik wil graag reven, maar dat is lastig met deze wind. We gaan onder de kust van La Maddalena doorvaren en dat gaat wat rustiger, vervolgens stranden we in La Peticchia. Hier is het water ondiep (2 meter) met een goede zandbodem en heerlijk rustig. Het is echt geweldig mooi hier, azuurblauwe zee, groen met gele rotsen, strakblauwe lucht en geen boot te zien. Een geweldige plek om de nacht door te brengen. Gelukkig hebben we nog een blik couscous om op te warmen en met een flesje wijn zitten we lekker bij te komen van dit avontuur.

02-07-2001 Dag 14, La Peticchia - Cavallo - Cala Gaveta
Tijdens de nacht draait de wind recht de baai in. Gelukkig niet zo veel wind meer. Anker eruit en op de moter de baai uit. Hier opkruisen is toch wel link met de rotsen en ondiepe stukken. Deze keer hebben we het plan gemaakt om naar de haven van Cavallo te gaan, we willen toch wel weer wat mensen zien en water en levensmiddelen halen. Nu gaan we zeilend met een prettige snelheid tussen de eilandjes door. Zo kan je er weer echt van genieten. Bij Cavallo aangekomen, blijkt er helemaal niets te beleven te zijn. De haven is mooi, maar leeg, de winkels zijn dicht. Water gehaald en een paar foto's gemaakt en vertrokken naar Cala Gaveta, op La Maddalena. Weer rustig tussen alle eilandjes door, onder Spargi langs en dobberend/kruisend richting haven. Vlak voor de haven lokte een man in rubberboot ons richting een soort werfhaven. Daar aangelegd en we liggen te stuiteren in alle golven die de veerboten naar Sardinië maken. Toen bleek deze plek ongeveer 80.000 lires te kosten, dus snel naar de normale haven vertrokken. Volgens deze man was de echte haven 2 X zo duur, maar dat wilden we dan wel zelf even vragen. In de haven bleek het 84.000 te kosten en veel rustiger liggen, veel beter dus. Deze avond de stad ingegaan en genoten van de terrasjes en mensen kijken. Italië is toch veel levendiger dan Corsica, alle terrassen en bankjes zitten vol, overal slenteren mensen en spelen kinderen. Echt een gezellig stadje.

03-07-2001 Dag 15, Cala Gaveta - Porto Novo
's Morgens de hele stad door om eten te vinden, weinig supermarkten hier. Uiteindelijk ook een snorkelset en flippers gekocht, die wilden we de hele vakantie al kopen. We willen nu naar een rustig baaitje aan de oostkant van Corsica, we vinden ankeren toch wel heel relaxed. Weer tussen La Maddalena en Spargi door en nog een keer langs St. Maria en Corcelli, nu in een erg rustig tempo. Net na de straat van Bonifacio de High Aspect verwisseld voor de genua. Zo merk je goed dat het in de buurt van Bonifacio altijd 2X zo hard waait als in de omgeving.
Porto Novo heeft een mooi zandstrandje en wat rotsjes onder water. Een perfecte plek om de snorkelset uit te proberen. Dan zie je ineens enorm veel visjes onder de boot door zwemmen, bloedkoraal en rare plantjes. Die snorkelset hadden we veel eerder moeten kopen!

04-07-2001 Dag 16, Porto Novo - Porto Vecchio
We hebben helemaal geen zin om uit deze baai te vertrekken. Het is hier zo lekker rustig en mooi, lekker zwemmen, snorkelen en rondhangen. Maar we moeten ook eten en er is geen huis, winkel of restaurant in de verre omtrek. We gaan naar Porto Vecchio en dit is voor mijn gevoel het begin van het einde van de vakantie. Uit de baai gekomen blijkt het redelijk hard te waaien en we vliegen met ruime wind naar Porto Vecchio. Door de zuidoostenwind staat er een lekker lange en hoge deining. Onderweg zien we een cat met een gebroken mast. We bieden hulp aan en cirkelen er 1 keer omheen, maar ze wachten liever op een motorboot. Die varen hier toch genoeg langs de kust. De baai van Porto Vecchio is heel diep en heeft een haakse bocht, de wind draait hierdoor weer alle kanten op en valt zelfs helemaal weg. In Porto Vecchio krijgen we de allerlaatste ligplaats toegewezen, alle volgende boten worden weer weggestuurd. We hebben weer geluk! Eerst maar weer naar de supermarkt en daarna douchen. Dat is wel nodig en zooo lekker. Vanavond moeten we afscheid nemen van het mooie Corsica, we gaan uit eten en kopen kaarten Deze moeten vanavond nog geschreven en verstuurd worden, beter laat dan nooit. Zo wordt het toch weer 1 uur voordat we slapen en we wilden al om 7 uur vertrekken. Dat wordt dus niks, we zetten toch maar niet de wekker. We zien wel, het is vakantie!

05-07-2001 Dag 17, Porto Vecchio - Elba: Marciana Marina
Vandaag ongeveer 85 mijl te gaan. Voor het eerst plannen we 's avonds door te varen. Uiteindelijk om half tien vertrokken uit de haven. Voor ons doen nog vroeg. Met high aspect en rif de baai uitkruisen, het schiet niet zo op er is minder wind dan verwacht. Eenmaal de baai uit meteen het rif eruit. We spreken af 3 uur op en 3 uur af. Ik ga eerst slapen want ik voel me nogal suf en niet helemaal lekker. Het is volgens de GPS 30° naar Elba. De wind is minder dan verwacht, het zal wel laat worden. Toch is er zelfs storm voorspeld op de marifoon, afwachten dus. Om 1 uur ben ik aan de beurt, we houden regelmatig op de kaart bij hoe ver we precies zijn. Het gaat rustig aan de goede kant op. Als Renzo verder gaat, gaat de wind nog verder liggen. Waar blijft die voorspelde harde wind?! Renzo zet de genua voor de high aspect op de spiboom. Hierdoor gaat in ieder geval de snelheid met een paar knopen omhoog. Om 7 uur mag ik weer en Renzo gaat koken. De wind is wat aangetrokken en we gaan 8 knopen. Eerst tomatensoep met stokbrood en tapenade, daarna chili en salade niçoise. Uitgebreid dineren met 8 knopen! De luxe van een tri optimaal benut. Renzo gaat slapen en ik zie Monte Christo vanuit mist en schemer opdoemen, de zon zakt de zee in en ik geniet van dit moment. Voor het donker halen we nog wel de genua weg, dat lijkt ons wel veiliger. Om 10 uur neemt Renzo het weer over. De wind is verder aangetrokken en is ondertussen ruim geworden. Renzo denkt dat hij de baai wel haalt. Hij zal wel roepen als we voor anker gaan of mij nodig heeft voor de navigatie.
Door de harde wind en hoge golven slaap ik niet en ga buiten kijken. De golven lopen recht de baai en, het was voorspeld dat de wind naar het noorden zou draaien, wij dachten dus goed te kunnen liggen aan de zuidkant van Elba. In de baai aangekomen lijkt ons dit geen goede ankerplek, wind en golven gaan rechtstreeks de baai in we moeten naar de andere kant van Elba. Het is ondertussen 12 uur en naar de andere kant duurt nog wel een tijdje. We besluiten via de westkant te gaan, dat is het kortst. We hijsen het grootzeil weer en ik zeil naar de westkaap met steeds meer wind. Ondertussen gaan we 10 knopen met high aspect en grootzeil. Bij het afgesproken punt, als we moeten gijpen, roep ik Renzo en hij mag het over gaan nemen en ik slapen. Ik ben ondertussen ook erg moe.
Opeens word ik mijn bed uitgesmeten! Een enorme vlaag gooit de boot schuin. Vervolgens giert de wind om de boot, Renzo heeft het grootzeil helemaal open gegooid en we gaan 14 knopen op alleen de high aspect. Dit is dus de storm waarvoor gewaarschuwd werd. Met alle zeilen nog erop ineens windkracht 8 met vlagen richting 10. Ik zit nog binnen te bibberen en Renzo probeert de boot en ons heel te houden. Omdat we hoger aan de wind moesten gaan varen kwamen de rotsen wel heel dicht bij. Tijd om het grootzeil te laten zakken. Ik storm naar buiten om te helpen, vervolgens weer naar binnen om reddingsvest en lifeline aan te doen. Ik probeer het zeil te laten zakken, maar deze blijft hangen achter de lazyjacks. Ik krijg hem niet verder naar beneden. Renzo lukt het ook niet, maar in de luwte van een rots kunnen we wel reven, dan gaat het alweer veel beter. Het ergste lijkt voorbij. Rond deze rotsen draait de wind weer alle kanten op, soms lig je stil voor je gevoel (5 knopen), soms ga je weer rond de 14 knopen. Erg lastig zeilen dus. Tegen 5 uur zien we een ankerplek en haven, daar gaan we maar zo snel mogelijk naar toe. We laten de zeilen zakken en het anker erin. Het wordt langzaam licht en de zon komt op boven de bergen. Het is weer zo mooi! Het blijft stormen, maar wij liggen goed. Dicht bij een zandstrandje en dorpje.

06-07-2001 Dag 18, Marciana Marina
Deze dag willen uitrusten van de spannende nacht. We proberen te slapen, maar het stormt nog steeds. We blijven controleren of ons anker goed houdt. Verder zijn de windvlagen en golfjes ook niet goed voor je dagrust. Toch maar weer naar buiten en kijken naar de andere boten die telkens weer losslaan van het anker. Wij hebben er geen last van, we liggen het dichst bij de kust en er is een aflandige wind. Zo'n tri heeft weer de meeste voordelen, wij kunnen dichter bij de kust en vangen veel minder wind zodat we veel steviger vast liggen. Later hoorden we dat het in Marciana Marina altijd harder waait omdat hier de wind over de vlakte langs de hoogste berg van Elba kan. Weten we dat ook weer. Laat in de middag ging de wind wat liggen en wij konden uiteindelijk slapen. Later zijn we gaan uiteten. Italiaanse dorpen zijn altijd wel heel gezellig.

07-07-2001 Dag 19, Marciana Marina - Magazzini
We snorkelen eest nog wat rond de boot. Allemaal kleine zwarte visjes bij de rotsen. Ik schrik me wezenloos van een andere snorkelaar met een harpoen. Is heel eng als je eerst alleen een harpoen op je af ziet komen. Arme visjes.
Nog even inkopen doen en we gaan weer op weg. Deze dag zonder wind dobberen richting de baai van Portoferraio. We dobberen naar "Villa Ottone" Daar zien we nog een tri, die gaan we achterna. Deze ankert bij Magazzini en wij ook. Onze biertjes waren op, dan maar het terras bij het restaurant opzoeken. Daar waren ze wel erg lekker en koud. Na 2 bier kregen we honger en bestelden we een salade. Volgens hen moest daar de hele tafel voor gedekt worden en we dachten dat ze ons niet begrepen hadden. Daar dan toch maar gewoon gegeten, erg lekker. Daar zit je dan in je bikini, hempie en blote voeten in een chique restaurant.

08-07-2001 Dag 20, Magazzini - Cavo
's Nachts is de wind weer gedraaid en toegenomen en waaide recht de baai in, we hebben dus niet zo rustig geslapen. We wilden vandaag de noordoostkaap van Elba ronden en ongeveer bij Porto Azzuro uitkomen. Het waaide ondertussen redelijk de baai uit, dachten we. Bij de ingang van de baai draaide de wind alle kanten op om vervolgens de wind pal van voor te hebben. Kruisen dus, maar door het draaien en afnemen van de wind kwamen we nergens. Dan maar weer motoren. Op de motor de kaap gerond. Nog even proberen te zeilen, maar het bleef niks. We hebben het opgegeven en zijn in Cavo de haven binnengelopen. Daar was nog wel plek als er een ander bootje vertrokken was. Een Nederlands sprekende Italiaan kon het allemaal uitleggen. Wij het dorpje in voor voorraden, maar alles was nog gesloten behalve de bar en gelateria. IJsje gegeten, biertje gedronken en de boot opnieuw vastgelegd. Daarna was de siësta voorbij en konden we inkopen doen en koken. 's Avonds nog even het dorpje ingelopen. Cavo heeft een mooi lang zandstrand met boulevard en een gigantisch grote villa's. Nog even een terrasje en weer rustig geslapen.

09-07-2001 Dag 21, Cavo - Baie de Vittichio
Net als we in Corsica gedaan hebben, wilden we ook een rondje om Elba heen varen. Voor vandaag was er weer zuidenwind voorspeld, er zijn dan geen goede ankerplaatsen in de zuidelijke baaien. Er werd ons aangeraden om naar de Baie de Vittichio te gaan, deze moest heel mooi zijn en rustig met deze wind. Er was gelukkig weer wat wind en we begonnen met ruime wind en de spi erbij. Eerst varen we een heel stuk uit de kust weg , daarna draait de wind zo dat we met de spi richting kust kunnen. Dit ging werkelijk perfect. Deze baai heeft grote rode rotsen, groene bergen en een azuurblauwe zee. Een plaatje van en ansichtkaart kan er niet tegenop. Heel veel rotsen onder water dus goed opletten of deze rotsen niet te dichtbij komen of te hoog zijn. Zwaard maar omhoog, dan moet het goed gaan. Dit is weer een ideale snorkelplek en we kijken onze ogen uit naar de visjes, bloedkoralen en zee-egels. Diepe en ondiepe stukken wisselen elkaar hier af. Eten met een lekker wijntje en het leven is weer perfect. De zonsondergang is hier ook heel mooi en in de verte zien we ineens een eilandje ontstaan met een mooie ronde rug. Dit is echt een walvis! 's Avonds draait de wind weer alle kanten op en er ontstaan golven in de baai. Geen fijn idee met al die rotsen in de buurt.

10-07-2001 Dag 22, Baie de Vittichio - Portoferraio
Het wordt weer tijd om helemaal terug te gaan. We willen eigenlijk door blijven zeilen, maar je moet deze hobby toch ergens van betalen. Deze ochtend waait het, maar het regent ook nog. Dat hebben we de hele vakantie nog niet gezien. Het blijft stuiteren in de baai, tijd dus om te vertrekken. Via de marifoon horen we dat er onweer voorspeld is. We willen naar Capraia terugvaren om van daaruit zonder nachtelijke zeilmoeilijkheden terug te komen in Viareggio. We leggen een rif in het grootzeil en zetten de high aspect erop. Buiten de baai krijgen we een windstilte en een hoosbui over ons heen. We motoren maar even verder. Vervolgens zien we flitsen precies waar wij heen willen en we vragen ons af of we erdoorheen kunnen of dat we beter om kunnen varen. We vertrouwen het niet en gaan terug naar Elba. Dan zien we het lichter worden bij Capraia en een andere boot die dezelfde kant opgaat. We proberen het nog eens. Dan zien we bij Corsica en Capraia onweer opsteken. Het is om gek van te worden. De wind is ondertussen weer aangetrokken en we reven toch maar weer voordat we omkeren. Dit blijkt wel verstandig te zijn en we kruisen terug naar Elba. Eerst dachten we weer naar Marciana Marina te gaan, maar daar stormde het vandaag weer. Doorvaren naar Portoferraio en we krijgen weer zon, warme lucht en minder wind.
In deze haven is nog maar 1 plekje vrij dat net te smal is. We klappen 1 drijver in. Deze haven ligt midden in het centrum, dus we hebben veel bekijks bij het aanleggen. Ook veel mensen de nog nooit een tri hebben gezien. Portoferraio is een heel gezellig stadje met veel terrasjes, kroegjes en restaurants. Een goed afscheid van Elba en de reis kan hier wel gevierd worden.

11-07-2001 Dag 23, Baie de Vittichio - Viareggio
Voor vandaag is het de planning om in 1 keer naar Viareggio te varen. Er is een zuidwesten wind voorspeld en dat zou beteken dat we met ruime wind naar Viareggio kunnen. Ideaal dus. We vinden dat we wel op tijd moeten vertrekken, maar het zoeken naar de havenmeester en supermarkt kost meer tijd dan verwacht Eerst hebben we nog een lekkere espresso in het cafeetje achter onze boot gedronken en uiteindelijk om 10.15 vertrekken we echt. Uit de baai gekomen merken we dat er nagenoeg geen wind is en we motoren het eerste stuk. Na een paar uur trekt de wind wat aan, maar blijkt recht van voor te komen. We proberen toch maar te zeilen, motoren vinden we altijd heel vervelend. Al die herrie en uitlaatgassen en je komt nog veel te langzaam vooruit. Het zal wel weer nachtzeilen worden.
Ook nu houden we precies bij welke afstand we afgelegd hebben. De wind trekt steeds meer aan en als Renzo gaat koken besluiten we om de genua te laten zakken en ik probeer de boot zo stil mogelijk te houden. Tegen de golven in stuiteren de pannen enkele malen van het kookstel af. Op een gegeven moment liggen we helemaal pal in de wind en zonder fok kan ik daar ook niet meer uitkomen. Zo dobberen we tot het eten op is, gaat eigenlijk best goed, je komt alleen nergens. Daarna hijsen we de high aspect en we zijn weer op weg.
Later op de avond trekt de wind verder aan en we besluiten om als voorzorg ook het grootzeil te reven. Dit zeilt 's nachts toch wel veel relaxter. De golven zijn ondertussen ook al weer meer dan 2 meter en het is aardedonker. We gaan redelijk dicht langs de kust en bij Livorno moet ik uitkijken naar een paar lichtgevende boeien die een ondiepte aangeven, daar moeten we omheen. Dit betekent zo hoog mogelijk aan de wind blijven. Aangezien de golven redelijk hoog zijn is het niet leuk om over die ondiepte te gaan. Bij Livorno zie ik honderden lichtjes, van de kust van boten enz., maar welke zijn nu van die boeien? Ik haal er Renzo maar bij en samen vinden we de goede boeien en ik ga ruim om de ondiepte heen. Bij Viareggio in de buurt gekomen kunnen we ruimer gaan varen en we surfen de hoge golven af in de nacht. Dit gaat erg lekker en ik ben blij dat ik de golven niet zie en alleen maar voel. Voor de haven laten we de zeilen zakken en zetten de motor aan. Deze heeft moeite met de hoge golven, maar vol gas gaat het goed. We zien alle visserboten met een rare kronkel de havenmond in varen. Wij denken dat zij de experts zijn en doen dat ook. Dit is maar goed ook, aan de zeekant van havenmonding staat branding! De hoge golven slaan over de pier. We motoren rustig door de haven en leggen de boot op onze startplek neer. We pakken nog een wijntje en vieren een geslaagde zeilvakantie.

12-07-2001 Dag 24, Viareggio
's Morgens als we wakker worden is het nog steeds druk in de haven en we beginnen de boot op te ruimen. De werfmensen herkennen ons meteen en vragen wanneer we eruit getakeld willen worden. Ik zeg over 2 uur (ong 11 uur 's morgens) en zij denken om 2 uur. Gelukkig staan auto en trailer er nog. Boot helemaal reisklaar gemaakt, boodschappen gedaan en de boot wordt weer op de trailer gezet. Om 4 uur zijn we helemaal klaar voor vertrek. Maar hoe kom je een stad met allemaal kleine straatjes uit met een combinatie van 16 meter.
De afslag naar de snelweg gemist, we moesten dus keren. Met de lichtbalk bijna een hek meegenomen, maar alles bleef zitten en de lampjes deden het nog.
Doorgereden tot in Zwitserland, net voor de Gotthardtunnel. Op ongeveer dezelfde plek als de heenreis en weer lekker slapen in de boot. 's Nachts hebben we een aantal keren het anker gecontroleerd op de parkeerplaats en we dachten dat de boot nog echt schommelde op de zee. De volgende dag zijn we weer thuis en kunnen we iedereen vertellen wat voor geweldige vakantie wij gehad hebben.