September

1 September
Stefanos
's Morgens om 6 uur al de wekker gezet. We willen vandaag naar Otranto varen, 70 mijl verder en daar vebben we wel de hele dag voor nodig. Als we dan het weerbericht lezen, wordt er onweer en kracht 6 vanuit noordwest voorspeld. Dit belooft niet veel goeds en we gaan weer slapen. Als we om 9 uur dan weer wakker worden, is het weerbericht weer veranderd en zijn de onweersbuien verdwenen. Dan maar naar Ortonoi, een eilandje ten noordwesten van Corfu. Als we dan vertrekken staat er een prettig windje, maar helaas de verkeerde kant op, kruisen dus. In de loop van de middag wordt het toch nog 6 en met een rif stuiteren we tegen de golven in. We hebben geen zin om dit nog 3 uur vol te houden en we weten geen goed beschutte baai in de goede richting, dus draaien maar om. Dan zijn we in anderhalf uur weer in Stefanos, volgende keer beter.

2 September
Stefanos - Orthonoi
Vandaag weer de wekker vroeg gezet, 's morgens heb je de kans dat er oostenwind is en dat vaart toch wel een stuk lekkerder. Inderdaad hebben we nu de wind mee en we kunnen zelfs even de spi hijsen. Helaas is het rond het middaguur afgelopen en na even windstilte komt de wind nu weer uit noordwest en trekt weer aan. We zijn nu al een heel eind en nu hebben we maar een goed uur kruisen tegen de harde wind in. Als we bij de haven komen zijn er nogal wat riffen en rotsblokken net boven of onder water. Met heel goed uitkijken laveren we tussen de ondieptes door en kunnen we ankeren in helder blauw water in weer een mooie baai. Als we later gaan snorkelen zien we in de baai vissen van eetbaar formaat en kleine zwaardvisjes.

3 September
Orthonoi
Vannacht is een onweersbui overgetrokken en daarna bleef er wel erg veel wind staan. Geen overtocht naar Otranto vandaag.

4 September
Orthonoi
De wind blijft goed volhouden, vandaag is het zelfs nog meer geworden. Nog maar een dag blijven liggen.

5 September
Orthonoi - Otranto (Italie)
Vandaag wel? Vandaag wel. De wind blijkt 's morgens gedraaid te zijn en de baai ligt nu minder rustig. Alle anderen boten vertrekken ook, dus wij ook snel ontbeten en weg. Het eerste stuk, rond het eiland hebben we de wind van achter en soms gaat het wel lekker dan is de wind weer weg. We besluiten er de spi maar bij te zetten voor extra snelheid. Hebben we die gehesen, draait de wind en moeten we hoog aan de wind richting Otranto. In het begin gaat het nog erg goed, de zee is hier diep en dat maakt de golven wat langer en we kruisen met een redelijke snelheid recht op Otranto af. Dichter bij Italie draait de wind verder en kunnen we Otranto niet meer halen, de zee wordt ruwer en er komt meer wind. Als er dan ook nog stroming is die ons de verkeerde kant op zet, hebben we er genoeg van en voor de laatste 4 mijl starten we de motor. Het valt niet mee om tegen de wind, golven en stroming in te motoren, maar uiteindelijk komen we dan toch in Otranto aan. Via aanwijzingen van een oud mannetje leggen we aan bij een vissersboot en gaan op zoek naar een pizzeria.

6 September
Otranto
Vandaag allerlei boodschappen doen en lekkere dingen inkopen die we in Griekenland niet konden vinden. We willen morgen met de oversteek naar Kroatie beginnen en dan moeten we voldoende voorraden en benzine hebben.

7 September
Otranto - Brindisi
Om 6 uur stond de wekker, om 7 uur zijn we weg uit de haven. We hebben een goede zuidoosten wind, een beetje vlagerig, maar het schiet met gemiddeld 5 knopen de goede kant op is prima. Dan komt er een nieuw weerbericht binnen die van onweer en andere ellende spreekt, met name off-shore en we zien een paar wolken die verdacht groeien. Daar hebben we geen zin in dus besluiten we toch maar weer naar de Italiaanse kust te gaan. We zijn ondertussen al meer dan 20 mijl uit de kust en de dichstbijzijnde plaats is Brindisi. We ruimen de spi op en met 6 tot 12 knopen racen we terug naar de kust. Even later zie ik schuin achter ons een dolfijn. Het is er maar 1, maar wel een heel erg grote. Hij zwemt even met de boot mee en dan er onderdoor terwijl hij omhoog kijkt. Geweldige en nieuwsgierige beesten.
Als we dichter bij de kust komen zien we een onweersbui precies boven Brindisi hangen. Wat nu, er boven langs, onder langs of er dwars doorheen. Uiteindelijk denken we te zien dat de wolk naar het noorden beweegt, dus we gaan ten zuiden langs. Wel nog flinke windstoten, maar verder valt het nog wel mee. In Brindisi aangekomen zien we de plekken aan de kade nogal klotsen, dat lijkt ons niets, de aangewezen ankerplek ligt vol met moorings van andere bootjes, dat is dus ook niets. Dan kunnen we in de grote haven nog voor anker gaan, recht achter het fort. Daar gooien we het anker uit en gelukkig houdt het in 1 keer. We zijn doodmoe, eten nog wat en gaan slapen. Ik houd nog even ankerwacht buiten, tot het begint te regenen. Het blijft hard waaien en ik vertrouw in eerste instantie het anker niet helemaal.

8 September
Brindisi
Weer de wekker vroeg gezet, maar als we wakker worden, horen we nog zoveel wind en regen dat we snel verder slapen. Dit wordt niks vandaag. Als we later het weerbericht lezen is er sprake van onweersbuien, regen en vlagen tot 40 knopen. Vandaag blijven we hier. De hele dag stortregen en soms inderdaad wel heel erg harde vlagen, zelfs in de beschutting haalt het nog windkracht 8 en net buiten de beschutting loopt het nog verder op. Geen weer om buiten te komen en we lezen de hele dag. We zijn wel heel blij dat we gisteren besloten hebben om om te keren.

9 September
Brindisi - Monopoli
Vannacht is het weer opgeklaard en de wind wat gedraaid. De wind komt nu uit zuidwest en dat is helemaal ideaal. Met een geweldige snelheid van 6 tot 10 knopen gaan we langs de kust naar het noordwesten. Het weer is nog steeds niet stabiel, dus oversteken zit er voorlopig niet in. We halen onderweg nog een Duitser in, deze komt anderhalf uur later ook in Monopoli aan terwijl ze ook nog een heel stuk op de motor gevaren hebben. Monopoli bevalt ons niet zo heel goed, de haven is vies en de boot zit meteen onder het stof, we kunnen geen supermarkt vinden en geen pizzeria en de hele stad zit verstopt met rondrijdende Italianen. Uiteindelijk lukt het wel om eten te kopen en we eten wel heel erg goede biefstuk.

10 September
Monopoli - Mola Di Bari
Het weer is nog steeds niet goed. Als we weer heel vroeg op staan, regent en onweert het. Dan nog maar wat lezen. Om 9 uur is het opgeklaard en gaan we toch maar weg. De Duitsers geven ons de tip dat in Bari een gratis marina te vinden is, dus willen we dat proberen te halen. Als we op zee zitten, is de wind op en er is nog steeds de dreigende lucht van onweerswolken. Op de motor weer een stukje verder, dan is er weer wat wind en hijsen we de zeilen weer. Als de zeilen goed staan, gaat de wind binnen 5 minuten weer liggen en motoren we weer verder. We hijsen de zeilen wel 10 keer, je wordt er wel sterk van, maar je krijgt er ook genoeg van. Dan motoren we naar de dichstbijzijnde haven, Mola Di Bari. De ingang is op een andere plek dan op onze kaart, maar we hebben goede beschutting. We leggen eerst aan de kade aan, maar later worden we daar weggestuurd er komt een baggerschip te liggen. Daar mogen we wel weer tegenaan gaan liggen, maar we besluiten aan de overkant van de haven te gaan ankeren, dat gaat ook prima. Als we later het stadje in lopen, blijkt het een mooi centrum te hebben en een goede pizzeria. Dit is dan wel weer een leuke verrassing.

11 September
Mola Di Bari
De hele nacht heeft het weer flink gewaaid en heel erg veel geregend. Als we 's morgens willen vertrekken, is het wel weer wat opgeklaard. De weersberichten zijn ook weer beter, dus vertrekken we. Als we de haven uit varen, schrik ik van de zee, helemaal vol met brekers en toch nog wel erg veel wind. Tegen deze zee in is niet leuk, je komt bijna niet vooruit, je wordt zeiknat en het ergste is dat het water ook de kajuit in komt. Na eerst een stukje gezeild te hebben, een rif in het grootzeil en vervolgens nog steeds veel water over de boot heen keren we om en racen met 11 a 12 knopen terug naar de haven. Zeilen naar beneden en ankeren op dezelfde plek. 's Middags nemen wind en zee wel af, maar we blijven toch maar liggen.

12 September
Mola Di Bari
's Morgens is de wind wat afgenomen, maar zien we nog wat zware wolken hangen. Even later klaart het op, maar dan begint het pas echt hard te waaien. Dit kan nog wel de hele dag duren, dit is niet zomaar een bui die overkomt. In de loop van de dag neemt de wind steeds verder toe, we hebben steeds meer golven, zodat we zeker de boot niet af kunnen. Daarna begint ook het anker een beetje te krabben en we besluiten toch maar langszij te gaan bij een vissersboot. Met veel moeite komen we tegen de wind in bij een vissersboot aan. Ik spring er op en we liggen een stuk rustiger dan aan ons anker. Gelukkig is dit ook een vrij lage vissersboot zodat we makkelijk op de kant kunnen komen. De zee is ondertussen zo hoog opgebouwd dat de spray van de golven over de kademuur van 4 meter hoog geblazen wordt. Af en toe lijkt er een stortbui over te komen, maar dat is alleen maar zeewater. Naderhand constateren we dat zelfs het topje van de mast zout water heeft gehad.We meten in de haven een dikke windkracht 8, op zee zal het nog wel harder te keer zijn gegaan. We zijn nu toch wel heel blij dat we een veilige haven hebben.

13 September
Mola Di Bari
Het blijft nog te hard waaien, maar 's middags neemt het gelukkig al wat af. De golven komen nu niet meer over de kade heen.

14 September
Mola Di Bari - Bisceglie
De wind is ver genoeg afgenomen en de golven ook. We proberen nog maar een keer weg te komen van Mola Di Bari. Het is een leuk dorp, maar zo veel valt er nu ook weer niet te beleven. Als we aan het zeilen zijn, blijkt dat de wind continu draait, afhankelijk van waar er een bui valt. De ene keer kunnen we Bisceglie makkelijk halen, dan weer niet. Zo hoog mogelijk blijven varen, dan halen we het precies in 1 rak. We krijgen een plek in de marina, met water en elektriciteit, dat zal wel weer duur worden...

15 September
Bisceglie - Vieste
's Morgens eerst nog wat boodschappen doen en de haven betalen. Als Renzo begint te protesteren dat 20 Euro wel heel veel is voor deze plek, besluiten ze dat dat wel waar is en dat we meteen moeten vertrekken, dan is het gratis. Het Italiaans begrijpen we niet zo goed en Renzo gaat eerst nog even boodschappen doen. Als hij weer bij de boot komt, moeten we meteen weg. We krijgen niet eens de kans om de waterslang op te ruimen, dat doen ze zelf wel. Als wij maar weg zijn...
Met dezelfde soort wind als gisteren, telkens draaiend, gaan we richting Vieste. Het laatste stuk, rond Promontorie del Gargano, moeten we toch gaan kruisen. Door deze kaap is de wind nogal toegenomen en we gaan al stuiterend verder. Dit is niet meer lekker varen. Dan wordt het donker en willen we de navigatieverlichting aan doen. Blijkt deze niet te werken. Dan maar dekverlichting aan, dan worden we ook gezien. Ondertussen is het helemaal donker geworden en moeten we de ingang van de haven zien te vinden. Dat valt nog niet mee, ik zie wel een groen lampje van de ingang en stuur er maar op af. Als we dichterbij komen zien we dat we recht op de kade af gaan. Dan zien we uiteindelijk toch de ingang en leggen we aan bij een lege kade. Even later beginnen aan diezelfde kade heel veel vissersboten aan te leggen, 3 a 4 rijen dik. We hebben toch wel het idee dat we in de weg liggen. Dan toch maar verhuizen naar wat verder de haven in, gewoon ankeren, dat ligt een stuk rustiger dan tussen continu af en aan varende vissersboten.

16 September
Vieste
Naar de volgende haven is het weer 50 mijl, met een grote kans dat we daar 's avonds aan komen. We moeten dus eerst de verlichting maken, voordat we weg kunnen, en nog wat andere klusjes te doen. Daarom gaan we morgen pas verder en vandaag nog het stadje in en zo. De navigatieverlichting is helaas niet een zekering die kapot is, dus Renzo zal de mast in moeten om het lampje te vervangen. Na een inventieve gordel gemaakt te hebben van 2 tuigjes voor de life-lines, kan hij omhoog gehesen worden. Renzo omhoog krijgen in de mast is toch wel een stuk zwaarder dan een zeil hijsen, zelfs als hij meehelpt met klimmen en zichzelf optrekken. Maar uiteindelijk is het dan toch gelukt en kan hij het lampje vervangen en de windex vaster zetten.

17 September
Vieste - Tremiti Eilanden
We zijn om 7 uur al weg om Termoli te kunnen halen, dit is de eerste haven: 50 mijl verder. Nog in de haven hijsen we de zeilen en moeten zo hoog mogelijk aan de wind varen. Rond de kaap waait het nog stevig, maar als we verder op open water komen neemt de wind af en gaan we niet meer zo hard. Dan blijkt er ook nog en flinke stroming tegen ons in te gaan, zodat we ongeveer 1 knoop de goede kant op gaan. We proberen zo ver mogelijk op open zee te komen, daar zou de stroming af moeten nemen, volgens ons. Dit lukt ook wel, maar daar draait de wind weer de verkeerde kant op zodat we eerder in kroatie dan in Termoli uit zullen komen. Toch maar weer overstag en weer naar het westen. Als het zo door gaat moeten we de hele nacht doorvaren om ergens te komen. Hoog aan de wind kruisend 's nachts hebben we al eerder geprobeerd en dat is niet te doen. Vooral niet met een constant draaiende wind. We zijn ondertussen op 10 mijl afstand van de Tremiti eilanden, volgens de pilot hebben we daar geen beschutting tegen de noordwesten wind die nu waait, maar we gokken er toch maar op. Motor aan en zo snel mogelijk er naar toe, anders is het al weer donker voordat we er zijn. We komen aan bij een ondergaande zon en het ziet er geweldig mooi uit. Dan zien we de "haven" die we gepland hadden, maar daar kunnen we niet liggen. Dan zien we er recht tegenover een klein baaitje met een hagelwit zandstrandje. We varen er naar toe en voor alle moorings kunnen we ons anker in perfecte zandgrond gooien en we liggen in een idylisch baaitje met het witte zandstrand, rotsen met dennen en een azuurblauwe zee. We peddelen naar de kant om nog even bij de barretjes en restaurants te kijken, maar die gaan net allemaal dicht. Dan toch maar zelf koken.

18 September
Tremiti Eilanden - Termoli
's Morgens wakker geworden in ons paradijsje, gaan we eerst zwemmen, snorkelen en de onderkant van de boot schoon maken. Bij de rotsen zijn heel erg veel vissen en een aantal anemonen die ik nog niet eerder gezien had. We komen nog even in de verleiding om een dagje langer te blijven, maar we gaan toch maar verder. Tussen de eilandjes door gaan we naar open water, spannend met alle ondieptes en rotsblokken om je heen. Het eerste stuk moeten we hoog aan de wind, dan kunnen we steeds ruimer varen om Termoli te halen.
We kunnen geen andere plek krijgen dan in de marina, de kade is hier niet geschikt voor ons bootje. We gaan eerst maar eens vragen wat het kost, blijkt het 2 keer 18 Euro te zijn. Dit kan niet waar zijn en na onderhandelen wordt het 18 Euro. Nog te veel, maar er zijn wel douches en een wasmachine die we gratis kunnen gebruiken, dat scheelt weer.

19 September
Termoli - Ortona
Als we de haven bij Termoli uitvaren, zwemt er een dolfijn net voor de haven. We zien hem nog even rondspringen, we hadden geen dolfijnen verwacht in dit ondiepe water. De hele tocht hebben we een heerlijk landwindje. Met de genua er nog bij op de spiboom gaan we toch nog 6 knopen terwijl we maar 6 knopen wind hebben. Tegen de avond lopen we de haven van Ortona binnen en gaan we voor anker achter alle andere bootjes.

20 September
Ortona - Guilianova
Weer hetzelfde weer als gisteren, maar nog wat minder wind. Als we bijna bij Guilianova zijn, zwemt er ineens een dolfijn met ons mee. Hij gaat nog een paar keer onder de boot door en gaat er vervolgens weer vandoor. Na weer een volledige dag gezeild te hebben, komen we dan in Guilianova. Volgens de pilot een rustige haven, met heel veel plek. Ik heb nog noit zo veel vissersboten bij elkaar gezien. Ze liggen hier wel 9 rijen dik. We vinden nog een plekje aan een pontoon met allemaal kleine motorbootjes en gaan het stadje in.

21 September
Guilianova
We kunnen hier blijven liggen, we vinden een goede trailerhelling en we vinden het wel best. Dit wordt de laatste haven voor dit half jaartje zeilen....