Reisverslagen:

Via de SSB zender kunnen we onderweg korte berichten achterlaten. Deze staan hier.

6 - 10 oktober, Madeira, Baie de Abra:

Dit water nodigt uit tot snorkelen en zwemmen. Het is kristalhelder en 25 a 26 graden. 's Morgens eerst een frisse duik, daarna een lange wandeling over de heuvels/bergen rond de ankerbaai. Deze oostpunt van Madeira is een groot natuurpark waar ze op de bergkam een pad hebben aangelegd, de uitzichten zijn geweldig. Nadat we weer terug zijn op de boot is het wel weer tijd voor zwemmen en snorkelen. Verderop is een rots en daar snorkelen we omheen. Hele scholen met vissen en visjes, mooi.

. .

De volgende dag zijn we nog niet uitgekeken en gaan weer snorkelen, deze keer met camera. Settings van de camera niet helemaal goed dus alle foto's zijn mislukt. Maar we krijgen nog wel een kans.

We blijven nog een dag in paradijs. Ondertussen is er wel weer wind, weer erg vlagerig door de vallei heen. Bij enkele boten hield het anker niet goed en die zijn bijna op elkaar gekomen, van een andere boot is daardoor de ankerketting gebroken, nadat er nog 2 boten aan hingen. Ons anker hield ook niet helemaal en we gingen langzaam achteruit, nog met de bijboot een tweede anker uitgebracht en sindsdien liggen we helemaal vast.

En nog een dag.

3 - 5 oktober, Porto Santo - Madeira:

In de morgen kijken we om ons heen en zien een prachting lang zandstrand, palmbomen en een dorpje in de verte. Er blijkt toch nog veel en een vlagerige wind te zijn, dus brengen we nog een exra anker uit. Wachten even tot we zeker weten dat het goed zit en gaan vervolgens naar de Buena Vista voor een goede brunch. Zij hebben een veel zwaardere overtocht gehad met storm tot windkracht 10, wij hadden alleen nog de kruiszee die daardoor ontstaan is, maar ze hebben het gered en hebben weer veel meer vertrouwen in de boot en elkaar.
's Avonds gaan we naar het plein met gratis internet en goedkoop bier om even wat mail te kunnen lezen en een deel van de website te uploaden. Ook blijkt het hele noorse dorp aangekomen in Porto Santo, die komen er ook nog bij en het wordt erg gezellig.

Zaterdag 4 oktober is het weer tijd voor een kadootje, na wat gegrabbel weer iets uitgezocht. Het blijken oorbellen voor Stella, en chocoladesaus. Soms snap ik het niet helemaal....

De volgende dag hebben we het wel een beetje gezien in Porto Santo en we gaan de haven even in om ons bij de douane af te melden. Als we binnen komen blijkt het nederlandse dorp aangekomen te zijn, 6 boten ongeveer, die samen de oversteek vanaf Cascais hebben gemaakt. Dus daar nog even blijven hangen. Onder de nederlanders (maar ook onder de noren) ging het gerucht rond dat het 28 EUR per nacht zou kosten om buiten te ankeren, dat is nog meer dan normaal havengeld, en dat we de rekening zouden krijgen als we ons afmelden bij de douane... We kunnen het niet helemaal geloven en gaan na overleg ons toch afmelden; anders moeten we ons er maar uit praten, maar betalen doen we niet. We komen bij de douane en deze wenst ons, zonder problemen en met veel vriendelijkheid, een goede reis verder. Op de terugweg zien we nog de Canadezen uit Povoa de Varzim liggen en gaan nog even bij hun langs. Hetzelfde verhaal als ons over de oversteek; wind was goed maar een vervelende kruiszee die veel herrie maakt.
Dan vertrekken we uiteindelijk, eerst zetten we alleen de spi. Daarna als de wind draait in de buurt van Madeira, zetten we screacher en grootzeil, daarna fok en grootzeil als de wind erg vlagerig wordt. We lopen Baie de Abra in en het is er schitterend. 's Avonds is er nog een vlagerige wind door de vallei de baai in, maar 's nachts is deze ook weg en is het rustig.

30 september - 3 oktober, Sines - Porto Santo:

We zijn klaar voor de grootste oversteek tot nu toe, 470 mijl in een rechte lijn. De weerberichten zijn goed, noord tot noordoost tot ongeveer 15 knopen wind. Ideaal voor ons voor een rustige oversteek. We motoren de haven uit en we hebben weer geen wind. We motoren verder de richting Porto Santo, zuidwest, en na 2 uur motoren voelen we wat wind, maar aangezien er een vervelende golfslag staat, kort en steil, moeten we wat meer wind hebben voordat de boot een beetje wil gaan lopen. Die komt er ook en dan gaat het ook wel beter, ik kan niet binnen blijven, vooral niet als ik iets moet zoeken in de koelkast, daarna ren ik naar buiten voor frisse lucht en een horizon. Zo houd ik toch alles binnen, Renzo moet maar koken deze keer. We hebben een nieuw schema bedacht voor onze wachten 3 uur op en 3 uur af, dan hebben we iets beter de tijd om te slapen en dat is ook wel nodig. Later als we de voorspelde wind hebben met een vervelende kruiszee, hebben we toch behoorlijk wat lawaai in de boot en daar moeten we nog wel aan wennen tijdens het slapen. De dwarse golven slaan tegen de romp en als je van een golf af surft, gorgelt het water langs de boot. Wennen dus. Als we een tijdje onderweg zijn zien we een grote andere zeilboot, dichterbij gekomen blijkt het de IDEC te zijn, die rustig een andere kant op zeilt.

De eerste nacht gaan we in wetend dat we ergens op de lijn komen waar ook een verlaten zeilschip rondvaart, volgens de berichten zou deze zijn AIS zender aan hebben staan. We moeten er niet aan denken om er 's nachts bovenop te varen en wij zetten ook onze AIS ontvanger aan. Midden in de nacht krijgen we ook het signaal van dit verlaten jacht op ons beeldscherm, ongeveer 4 mijl ten zuiden van ons gaat het alle kanten op. We zien zelfs het toplicht. Wat kan er gebeurd zijn dat je je boot zo drijvend achterlaat, niemand kan het ons vertellen. Renzo denkt zelfs na om de boot mee te nemen, dat levert een hoop geld op, maar we zijn maar met z'n tweeen en in deze vervelnde kruiszee kom je er ook niet makkelijk dichtbij, dus laat maar. Via de AIS zien we ook andere boten ons dicht naderen, het blijkt hier best druk te zijn. Door veel bij te sturen ga ik op een halve mijl afstand achter een boot langs, het kan dichterbij, maar ik vind ze heel eng al die vrachtschepen.
Overdag vindt Renzo het allemaal weer veel te langzaam gaan (gemiddeld 7 a 8 knopen), we hebben de wind van achter en de screacher valt regelmatig in, de spi moet erop. We zetten de spi en surfen vervolgens tot 17 knopen de golf af. Leuk, maar dan hadden we vooraf de zwaardkast moeten verbeteren, dat wordt een fontijn bij 15 knopen snelheid en ruime wind. Niet helemaal ideaal tijdens een oversteek. Spi er weer af screacher er weer op en iets hoger varen, dan maar afkruisen. De wind draait ook wel eens wat en zo kunnen we dan toch weer de goede kant op.
De tweede nacht heeft Renzo nog net geen aanvaring met een achteroplopend vrachtschip, dat net op 0,2 mijl zijn boeg richting ons draait en gelukkig verder draait en achter ons langs vaart. Gelukkig sliep ik, veel te spannend voor mij.
De volgende ochtend rekenen we uit dat we met 10 knopen gemiddeld nog in licht aankomen, maar gedurende dde dag neemt de wind steeds verder af en komen we 's nachts rond 4 uur aan. Gooien het anker uit en hebben we rust. We hebben 470 mijl in ruim 60 uur gedaan, bijna 8 knopen gemiddeld, en we hopen dat dat een redelijke inschatting is van de snelheid van de 'echte' oversteek naar de Carieb.

27-29 september 2008, Cascais - Sines:

Als we 's morgens wakker worden liggen we te klotsen, er is wind en wel uit het oosten. Dat loopt hier precies de baai in. We wilden eigenlijk hier in Cascais goed inkopen doen en ook naar een shipshop, maar nu er eindelijk wind is willen we zeilen. We gaan naar Sines, dat is maar 80 mijl en dat halen we makkelijk met deze wind. Snel ruimen we alles op en vertrekken, eerst gaan we op grootzeil en screacher 10 tot 12 knopen op een vlakke zee, geweldig. Maar als we kaap Espichel naderen valt de wind langzaam maar zeker weg, tot we helemaal stil liggen. Ondertussen gooien we dan maar de hengel uit, na een kwartier begint deze te ratelen en haalt Renzo hem binnen, een enorme makreel! Bijna 50 cm. Hij heeft zichzelf al losgemaakt van de haak en is in de kuip beland, maar dat verhaal staat verder in de blog. Hier wel een foto van het eerste gevangen beest.

Later starten we de motor maar en willen we naar de mooiste ankerbaai van Portugal, even later is er weer wind en kunnen we er naartoe zeilen met de spi, tot we gerommel horen. Als we onder de spi door kijken zien we de enorme onweerswolk waar we naar toe zeilen en bedenken dat dit niet helemaal de bedoeling is. We gaan weer terug de zee op richting Sines, we denken namelijk dat dit warmte onweer is en dat deze meestal niet de zee op komt. Als later de donderwolken wel de zee op gaan, blijkt het toch een frontaal onweer te zijn en zijn we blij dat we een andere kant op gezeild zijn. Nu kunnen we een tijd lang prettig zeilen richting Sines, ondertussen maak ik met de helft van de vis een makreelbouzarra met pasta, de andere helft bewaren we nog. Laat in de nacht komen we dan alsnog in Sines aan.

De volgende ochtend willen we boodschappen doen en diesel tanken, dan kunnen we de dag erna vertrekken naar Madeira. Maar op zondag is alles gesloten. Geen diesel en alleen een kleine supermarkt voor het hoognodige. Dan maar een dag later alles regelen. Het regent ook nog zo ongeveer de hele dag, dus de was doen ging ook al niet. Gelukkig wel gratis internet gevonden in een bibliotheek.

Maandagochtend is alles weer open en we fietsen eerst naar de supermarkt. Het is een grote Lidl, waar we echt alles kunnen kopen. We beginnen met inslaan van water, bier, frisdrank, enz tot we halverwege de volle kar achter komen dat we niet meer mee kunnen krijgen in de rugzakken en dat we gewoon nog een keer moeten. Met loodzware rugzekken fietsen we terug, mooi dat een haven altijd het laagste punt is en dat we niet ook nog een berg op moeten met al die bepakking. Later fietsen we nog een keer en doen de rest van de boodschappen, weer 2 rugzakken vol. Na het dieseltanken hebben we opnieuw geankerd en we liggen nu wel (te) dichtbij de haven en we maken een praatje met de Amerikaan van de dichstbijzijnde boot. Erg gezellig en we worden uitgenodigd om mee te gaan vanavond uit eten in een restaurantje in Sines, samen met nog wat Engelsen. Zij gaan allemaal ook naar de Canarische Eilanden, maar dan via Marocco, hopelijk zien we ze daar dan weer.

25-26 september 2008, Aveiro - Cascais:

De hele portugese kust wordt al weken geteisterd door windstilte. Normaal gesproken is hier altijd wel een noordenwind, maar nu blijft het stil. Deze ochtend geven de gribfiles aan dat er weer wind komt, noordoost, perfect dus om een langer stuk te zeilen. Het is ongeveer 100 mijl naar Cascais en daartussen is niet veel waar wij naar toe kunnen. We vertrekken dus op tijd om eventueel 's avonds nog in Cascais te zijn. De Buena Vista vertrekt wat later naar Porto Santo, bij Madeira. Eenmaal de rivier weer uit, blijkt de wind toch wel minder dan verwacht, weer heeft de wind andere gribfiles dan wij. Soms zeilend soms dobberend gaan we naar het zuiden. Als het donker is gaan we tussen de kust en de eilandjes bij Peniche door en worden we achtervolgd door fluoriserende schimmen in het water. Het is fantastisch als dolfijnen rond je boot zwemmen en de zee in strepen laten oplichten, net spoken.
Na nog lang dobberen en zeilen komen we in de middag in Cascais aan. Een mooi strand, mooie huizen, mooi dorp en veel toeristen en restaurantjes, we gaan maar weer eens uit eten, deze keer bij de Indier. Weer eens wat anders dan gegrilde vis en ook erg lekker.

23-24 september 2008, Leixos - Aveiro:

Volgens de gribfiles is er vandaag weer wind! Niet veel, maar genoeg om te zeilen naar Aveiro, denken we. De Buena Vista vertrekt eerst en wij gaan ze achterna als we het dorpje even in geweest zijn. Na ongeveer 2 uur dobberen/zeilen, zien we een ander schip op de horizon verschijnen. Als we dichterbij komen, blijkt het de Buena Vista te zijn. Hun koelkast is kapot, ze hebben dus geen koud bier en we besluiten ze 2 erg koude biertjes te geven. We zeilen er vlak langs, Bjorn pakt snel pikhaak en emmer om de biertjes aan te pakken en Astrid legt het allemaal vast op video. Later valt de wind weer weg en motoren ze ons voorbij, wij proberen nog te zeilen met de spi, maar helaas, we moeten ook de motor starten om nog ergens te komen. Volgens de pilot kan de ingang van Aveiro erg onstuimig zijn, zelfs met een matige zee. Wij zien er allemaal niet zo veel van, daarvoor is het te donker, maar af en toe surfen we golven af die we vooraf niet hadden en bij de pier zitten toch wel grote brekers. Duidelijk niet een plek waar je moet zijn met zwaar weer, maar nu is het allemaal prima te doen. We hebben stroom mee als we de rivier op gaan en zijn binnen no-time bij de beoogde ankerbaai. Het is allemaal kleiner dan we ons voorgesteld hadden van de pilot, maar wel uitstekend beschut en leuk. We ankeren naast een andere trimaran en borrelen nog even na met Astrid en Bjorn.

's Morgens gaan we het dorpje bij de ankerplek in, Sao Jacinto, en doen wat inkopen. Na veel overleg met Bjorn, want die heeft alle boeken over vissen gelezen, wordt er een hengel met een zinkend lokvisje gekocht. Voor dit geld kunnen we heel wat vissen kopen, maar na het vangen van 10 tonijnen (20 makrelen) wordt het wel rendabel.

.

Vanaf deze baai kunnen we met de veerboot en bus naar Aveiro, het Venetie van Portugal (volgens de boekjes). We gaan met z'n vieren. Het is een mooi dorpje, met veel betegelde kleine huisjes en een paar mooie Art Deco huizen. 's Avonds hebben we dan toch onze boot-BBQ, met grilpan op een benzinebrander in plaats van de echte BBQ, want die konden we nergens kwijt en we konden geen briketten/houtskool vinden. Het blijkt een prima alternatief.

. . .

20-22 september 2008, Povoa de Varzim (Porto) - Leixos:

We gaan ons melden bij het havenkantoor en het havengeld blijkt maar 15 EUR per nacht te zijn, daarnaast zijn de douches geweldig, gratis internet, kunnen we hier goed inkopen doen en Porto bezoeken, we blijven dus nog even. We pakken de metro naar Porto, dit moet een rechtstreekse verbinding zijn naar het centrum. Ergens halverwege denken we te horen: ...porto overstappen. Snel pakken we onze spullen en staan buiten de metro, totdat we tot de conclusie komen dat ze aeroporto bedoelden...Dan maar met de volgende metro verder, deze komt over 10 minuten. We stappen weer in en komen nu wel in de stad uit. Als eerste gaan we richting de rivier waar de grote porthuizen gevestigd zijn om daar te gaan proeven en een rondleiding te krijgen, we komen eerst bij Calem, daar duurt het nog 3 kwartier voordat de rondleiding begint. We hebben geen zin om zo lang te wachten en lopen verder. Op zoek naar Krohn port, waarvan we nog een kist vintage in de kelder hebben. Krohn zit in een straatje achteraf en als we binnenkomen zijn we de enige bezoekers. We krijgen een glaasje witte port om te proeven, lekker, maar rode is lekkerder. Als er geen andere bezoekers komen, krijgen we een priverondleiding met overhoring. Wat is het verschil tussen lbv en vintage? Wat is een colheita? We weten het nu helemaal. Na de rondleiding krijgen we nog een tawny van 20 jaar en een lbv van 2003 te proeven en we besluiten een fles van de laatste te kopen. We dwalen nog verder door de stad en gaan eten bij een restaurantje net buiten de drukte.

. .

Een dag om wat reparaties uit te voeren, website bij te werken etc. En voor kadootjes! We zijn al te laat. Renzo pakt er 2, op de ene staat namelijk dat we deze niet als laatste moeten uitpakken en dat hadden we nog niet gezien. Het blijkt een soort damspel te zijn, met katten en muizen, ziet er erg leuk uit (bedankt: Iris, Frits, Joep, Guus, Klaartje en Teun). We spelen tot diep in de nacht. Het andere kado is een receptenboek van Rein en Jeanine vol met recepten voor onderweg, tijdens wachtlopen, die binnen 5 minuten klaar moeten zijn. Ook altijd nuttig en lekker.

De volgende ochtend blijft het maar regenen en slapen we uit. Als we dan uiteindelijk toch opstaan, kunnen we niet eens koffie zetten omdat het gas op is. Gelukkig hebben we nog een benzinebrander maar die is niet helemaal geschikt om binnen te gebruiken, merken we, maar we hebben uiteindelijk toch koffie. We fietsen door de regen het hele dorp door op zoek naar een plek waar we onze gastank kunnen laten vullen, dit lukt niet, maar we kunnen wel campinggaz kopen, die kunnen we ook aansluiten. Na radiocontact te hebben gehad met de Buena Vista besluiten we naar Leixos te gaan, daar kunnen we ankeren en het is maar 11 mijl. Te laat vertrekken we en we komen in het donker aan. Even leek het alsof ze al sliepen, maar na gebeld te hebben, komen ze langs en kunnen we weer even bijkletsen.

18-19 september 2008, Bayona - Povoa de Varzim:

Bij het eerste zuchtje wind vertrekken we weer. Net buiten de baai blijkt er nog geen wind te staan, dus motoren we tot de kaap, dan dobberen we nog een half uur en dan komt er wind. Niet veel, maar genoeg voor ons om te zeilen met onze mooie roze spi. We hebben ons voorgenomen geen haast meer te hebben en gewoon te zeilen waar de wind ons brengt. Deze keer gaat het lekker, we steken de grens over en belanden 's avonds in de schemering in Povoa de Varzim. Niet helemaal wat we vooraf bedacht hadden omdat we hier niet kunnen ankeren en er niets te beleven valt, maar we gaan waar de wind ons brengt. Een vriendelijke jongen van de haven helpt ons met aanleggen en wijst ons een box toe waar zelfs wij in kunnen. Hij vertelt ook dat we vanaf hier eenvoudig de metro naar Poto kunnen nemen. Klinkt allemaal goed.

17-18 september 2008, Sanxenxo - Bayona:

Na nog wat rondgeshopd te hebben in Sanxenxo vertrekken we bij de eerste zeebries richting zuiden, we zien wel hoe ver de wind ons brengt. We hijsen eerst de zeilen, halen dan het anker op en vertrekken zonder dat we de motor hoeven te gebruiken. In de loop van de middag komt er steeds meer wind en kunnen we de spinaker weer zetten. De boot loopt dan heerlijk over de vlakke zee en de dolfijnen springen weer voor de boeg uit. Tegen 6 uur is plotseling, alsof je het licht uit doet, de wind helemaal op. Contact met de Buena Vista die verderop vaart leert ons dat daar de wind hetzelfde heeft gedaan en dat zij nu ook liggen te dobberen.We zitten dan precies voor Bayona, de laatste goede ankerplek voor een lange afstand, en we motoren naar binnen. Een prachtige ankerbaai en een mooie burcht, maar we zijn niet eens de kant op geweest.

15-17 september 2008, ria Pontevedra:

's Morgens is het nog lang erg mistig en komen we maar langzaam op gang. Als er laat op de middag toch nog een zonnetje doorkomt en een licht briesje staat, besluiten we toch te vertrekken naar Combarro, ook in ria de Pontevedra. Volgens de pilot kun je niet in dit gebied rondzeilen, zonder Combarro te zien en daar te gaan eten in één van de vele visrestaurants. Rustig zeilend met de stroom mee gaan we dan naar Combarro, steeds dieper de baai in langs de vele fishfarms, waar ze ook wel zeemeeuwen lijken te kweken. Bij Combarro aangekomen is het ongeveer hoogwater en willen we graag zo ondiep mogelijk ankeren met 3,5 meter getijdeverschil. Uiteindelijk vinden we een mooie plek in 5,5 meter water, met het zwaard een stukje omhoog kunnen we er precies liggen. Mooi en goed getimed! Renzo gaat aan de slag met een pin van de helmstok die vastgeroest zit, na wat hameren en vloeken slaat hij de pin eruit en die gaat helaas meteen door de loosgaten van de kuip het water in. Dit is wel een probleem, zonder helmstok kunnen we niet verder...We gooien er zo snel mogelijk een ketting met ankerbolletje er achteraan om de plek te markeren, daarna kan Renzo gaan duiken naar het busje. Na een aantal keren duiken in het nu nog bijna 5 meter diepe water moet hij het opgeven, het wordt te koud en het is toch nog te diep, morgen met laag water nog maar eens proberen. Hierna gaan we Combarro in, het wordt al donker en we krijgen toch wel honger. We knopen de bijboot vast aan de trailerhelling en lopen het stadje in. Ik maak nog een foto van Equinox met de bijboot en op de voorgrond springt precies een grote vis uit het water, mooie timing (oftewel geluk). Even later lopen we langs een boekhandel waar we nog snel een woordenboek Engels-Spaans kopen, als we even later terug lopen is deze gesloten, weer een goede timing gehad. We zoeken een restaurantje uit waar meer mensen zitten en waar het er wel goed uit ziet en bestellen met het woordenboek erbij. Gegrilde garnalen met pimiento de padron en daarna nog inktvis a la casa met een salade. Heerlijk allemaal, de pilot had gelijk.

.

Als we even later terugkomen bij ons bijbootje ligt die te drijven in de dikke vieze zwarte modder. Toch niet zo'n goede timing om met laag water terug te komen zonder daar rekening mee te houden met vastbinden van het bijbootje...We denken diep na hoe we dit op kunnen lossen. Door de slijk lopen is geen optie, je zakt er tot je knieen in weg. Omhoog trekken, de kade op, maar waar moet-ie dan het water in? Dat werkt ook niet. Nog een paar uur bier drinken in de stad en wachten tot het water weer hoger is, hebben we ook geen zin in. Dan uiteindelijk bedenken we dat het bootje aan het mooringtouw van de boot ernaast naar dieper water getrokken zou moeten kunnen worden en dat Renzo mij ophaalt in de jachthaven. Na veel geploeter, duwen, trekken en peddelen door de blubber komt het bootje vrij en kunnen we terug naar de Equinox. Timing is toch wel erg belangrijk bij het zeilen...

De volgende ochtend duikt Renzo nog een keer naar het busje van de helmstok, niets te vinden. De helmstok wordt gerepareerd met een aluminium busje met stukjes petfles eromheen. Het werkt maar het is nog steeds niet optimaal. 's Middags vertrekken we naar Sanxenxo, daar hebben ze misschien wel wat meer onderdelen voor de boot. Vanaf zee leek Sanxenxo erg lelijk door de hoge gebouwen aan de boulevard, maar als we eenmaal door de straatjes lopen en de vele winkeltjes met allerlei spullen zien, is het eigenlijk wel een heel leuk en apart stadje.

14-15 september 2008, La Coruña - ria Pontevedra:

De planning was vroeg te vertrekken, omdat we volgens de weersvoorspellingen een mooie wind mee hebben en zo kunnen we makkelijk kaap Finistere ronden. Maar het was de avond ervoor veel te gezellig met Bjorn en Astrid van de Buena Vista en het is te laat geworden... We vertrekken uiteindelijk om 12 uur. Er is was 's morgens toch geen wind in de haven (altijd goed excuus om toch even langer te blijven liggen). Als we vervolgens de baai uitdobberen is er nog steeds weinig wind, we zetten de screacher en zien verrder wel hoe het loopt. Het is in ieder geval mooi weer en lekker warm, dat is ook belangrijk! Het eerste stuk hebben we nog redelijk de wind mee en gaan we 6-7 knopen, later draait de wind zo dat we hem weer tegen hebben. Dit zijn we gewend, we kruisen weer! We proberen wat verder van de kust te komen, misschien is daar wel de voorspelde wind, maar helaas het helpt niet. De wind blijft tegen. Tegen de avond valt de wind helemaal weg en starten we de motor. Zo gaan we in ieder geval de goede kant op. 's Nachts hebben we volle maan, je kan bijna een boek lezen zo veel licht als er is van de maan. Af en toe krijgen we een beetje wind en kunnen we even zeilen, maar we motoren dus om een kaap heen waar altijd wind staat...Volgens de boekjes.

Filmpje van dolfijnen rond de boot.

's Morgens hopen we dat er overdag nog wat wind komt, dus we dobberen verder naar het zuiden. Af en toe flitst er nog een dolfijn voorbij, maar voor de rest is het rustig en kan je lekker een boekje lezen in de zon. Tegen de middag geven we het op, zo komen we nergens en vanavond willen we dan toch in een baai voor anker kunnen gaan. We kiezen ria de Arosa, die ligt het best op de route. We starten de motor weer en gaan weer ergens heen. Vlak voordat we de baai in kunnen draaien steekt er toch nog een windje op en kunnen we weer zeilen en hebben we wind in de rug! Dan toch nog maar een baai verder, naar ria Ponte Vedra. Ook de spinnaker in orde gemaakt, zodat we met de mooie roze spi de baai in zeilen. Hier valt de wind weer weg en we motoren naar Bueu toe, gooien het anker overboord en we liggen weer heerlijk rustig, afgezien van de vissers die 's nachts precies onder onze boot een school vissen hebben ontdekt en vinden dat we een stukje verderop het anker moeten uitgooien. Dat doen we dan maar.

12-14 september, Cariño - La Coruña:

Ex-orkaan Hanna is voorbij en we kunnen weer verder. Er komt nog een beetje deining de haven binnen, maar we willen graag buiten kijken hoe de zee erbij staat. We zeilen de baai uit naar dieper water. Verder van de kant worden de golven steeds groter. Af en toe zie je werkelijk een muur van water op je af komen. Maar gelukkig, we blijven drijven en de boot gaat elke keer mee omhoog en we vallen weer naar beneden als de golf voorbij is. De zee is echt enorm, maar omdat de golven zo lang zijn, heb je er geen last van en zeilen we redelijk droog naar La Coruña. Een voorbeeldje met een zeilboot die ook naar La Coruña zeilt. Soms zie je niks, soms een hele boot...

.

Als we dan op de beoogde ankerplek aan komen, is er een marina van gemaakt. Een boatboy van de marina komt op ons af en belooft dat de havenplek minder dan 30 euro kost. Het ankergerei is nog niet genoeg voorbereid om in 17 meter te ankeren, dus we gaan wel weer een marina in, kan nu ook wel makkelijk zijn in verband met wasmachines enzo. Vanaf deze kant ziet La Coruña er niet mooi uit door de vele flats. 's Avonds gaan we de stad in en komen in de oude stad terecht met veel kleine steegjes, mooie pleinen en echt mooie oude gebouwen. Zo is La Coruna toch wel veel mooier dan gedacht. Het is een grote stad met een eigen sfeer, niet toeristisch. We eten in een klein restaurant vol met Spanjaarden echte Tapas. De serveerster spreekt niets anders dan Spaans, en wij absoluut niet, dus met handen en voeten hebben we besteld wat we dachten te willen en het is verrassend goed.

In La Coruña hebben we wasdag, we hebben in het havenkantoor gevraagd naar een wasserette en gaan daar de volgende ochtend heen. Blijkt het een stomerij te zijn. Om 3 volle reistassen was naar een stomerij te brengen lijkt ons niet handig en we zoeken verder. Bij de andere haven is er wel een wasmachine en droger. Helaas maar 1, zodat we 4 uur lang achter elkaar aan het wassen en drogen zijn. Tussendoor kunnen we korte wandelingen door de stad maken en op een kinderuitlaatplaats eten we lekkere gebakjes als lunch. De droger doet het ook niet echt goed zodat we het op de boot ook nog op moeten hangen. Zo zijn we de hele dag druk met alles wassen en drogen. Laat in de middag gelukkig ook nog even tijd om La Coruña zelf een beetje te bekijken en we fietsen de lange boulevard langs zee af. Geweldig zo'n mooi strand midden in de stad waar je kan golfsurfen.
's Morgens is de Buena Vista ook aangekomen in de marina en 's avonds eten we gezellig samen.
Daarna weer tijd voor het wekelijkse kadootjes uitpakfestijn. Ik grabbel blind in de tas en ga deze keer voor het grootste pakje dat erin zit. Samen uitpakken, het is een groot blik, met daarin een relatie spel voor onderweg van Madelon, Willem en Ivonne! Het is best leuk om eens wat goede dingen over je partner en vice versa uit te spreken in plaats van alleen maar te denken! Leuk, gaan we zeker vaker doen.

7-12 september 2008, Camaret sur Mer - Cariño:

Eindelijk zijn de weersvoorspellingen dan goed, een mooie noordwesten wind. We gaan de golf van Biskaye over! Dit is de eerste grote oversteek, de golf van Biskaye is berucht en ik vind het spannend! 's Morgens iets over 9 vertrekken we om in 'Raz du Seine' precies de stroming mee te hebben. De Buena Vista is net voor ons vertrokken. We zeilen de baai van Brest uit en gaan richting Raz du Seine. Het begin is moeilijk navigeren aangezien er hier wel veel rotsen voor de kust liggen. Er staat nog een redelijke deining, maar dat is wel mooi. Vóór we bij Raz du Seine zijn halen we de Buena Vista in en maken we foto's van elkaar.

. .

We hebben afgesproken elke dag om 12 UTC elkaar even een update te geven. Zo steek je niet zo alleen over. Na de Raz du Seine staat even een klotsende zee, maar als het dieper wordt, gaat het steeds beter en zeilen we aan de wind verder. We hoeven net niet te kruisen. Tegen de avond, net voordat het van 200 meter naar 4000 meter diepte gaat, komt er een school dolfijnen meezwemmen. Soms springen ze echt net voor de boot uit het water en doen een bommetje. Geweldig! Ze blijven bij ons tot diep in de nacht. Het was een mooie escorte. 's Nachts is het nog koud, het wordt helemaal helder en we zien heel veel sterren, prachtig relaxed zeilen door de nacht.

. . . . .

De volgende dag is het mooi weer, eindelijk kunnen de zeilpakken uit en kunnen we zittend achterop een drijver ons even 'douchen'. Emmers koud zeewater over je heen gooien kan best verfrissend zijn. Daarna wel weer even opwarmen in de zon. 's Avonds betrekt het wat en we zien in de verte buien ontstaan. We zullen het weer in de gaten moeten houden, uit de buien kunnen nog wel een flinke windvlagen komen. En inderdaad 's nachts als Renzo weer dienst heeft komt er een flinke bui over met flinke vlagen en moeten we een rif zetten. De boot kan het prima aan, maar het wordt toch wel erg oncomfortabel en nat als we gewoon doorgaan. We laten de hele nacht het rif zitten voor het geval er nog zo'n bui overkomt, maar het blijft verder relatief rustig. 's Morgens als ik het weer overneem kan ik land zien! Mooi, we zijn er bijna, denk ik nog! De wind valt verder weg en het rif zit er nog in, het gaat dus niet zo hard meer. Dan toch maar Renzo wakker maken en het rif eruit. Helaas hebben we wel weer wind tegen (was niet voorspeld) en gaan we pal zuid in plaats van zuidwest. We komen toch wel ergens in Spanje aan, ook al wordt het zo dus niet La Coruña. We proberen nog een slag naar het westen te maken, maar door de golven is dat zo onhandig dat we daar maar weer vanaf zien. 's Middags als we besloten hebben dat we Viveiro precies kunnen halen voor het donker, besluit de wind toch weer meer naar west te draaien en draaien we mee naar zuidwest en komen we in Cariño terecht. Voor de haveningang liggen tientalle bootjes met vissers, volgens mij vist hier werkelijk iedereen. Achter de pier, bij een mooi zandstrandje gooien we 's avonds om 8 uur het anker uit. Toch nog een hele dag gezeild om aan land te komen, dat we 's morgens al zagen liggen... Om te vieren dat we in Spanje zijn gaan we uit eten in het stadje, we vinden een pizzeria, maar zijn eigenlijk te moe om er van te genieten.

.

De volgende ochtend slapen we uit. Het weer is schitterend dus we zwemmen wat en lezen. Daarnaast hebben we ontdekt dat een bevestiging van het voornet lek is en dat het zeewater mijn netje met kleren in gelopen is en hebben we ontdekt dat de zijverstaging ook flink lekt waardoor de fietsen na elke zeiltocht weer in het water liggen. Dit moet even gerepareerd worden en alle zoute kleren moeten gewassen worden. Aangezien er net een paar valwinden van de kaap af komen, durven we de zijverstaging niet los te maken, die doen we later wel, maar de bevestiging van het voornet wordt weer waterdicht gemaakt. Zo blijf je toch ook nog lekker aan het klussen.
Volgens de voorspellingen komt vannacht en morgen ex-orkaan Hanna voorbij, deze geeft harde westen tot noordwesten wind. We blijven dus nog maar een dagje liggen. 's Morgens nog flinke buien, maar 's middags klaart het wat op en gaan we naar de kant en maken een lange wandeltocht door het dorp. Van de boot lijkt het een klein dorpje, maar al wandelend blijkt het toch heel wat groter te zijn.

2-7 september 2008, Camaret sur Mer:

Wachten, wachten, wachten. De weersvoorspellingen blijven niet goed genoeg om over te steken: wind tegen, of te veel wind, of geen wind. We hebben maar een paar dagen goed weer nodig om over te kunnen steken, maar het zit er nog niet in. We liggen hier aan een mooring van de haven, op zich een goed plek met voldoende beschutting, behalve voor harde noordoosten wind, dan heeft de wind een lange windbaan en kunnen er wel wat golven komen, niet ernstig maar wel lastig slapen. Midden in de nacht komt er een zware onweersbui voorbij met inderdaad noordoosten wind. Alles wordt verlicht door de heldere lichtflitsen (die ver genoeg weg blijven), maar het ergste is de golven die onder ons door rollen. Het klotst in de boot alsof we met 10 knopen tegen de wind in gaan. Achter ons zien we de Buena Vista soms met de boeg en soms met de kont uit het water. Die liggen helemaal te rollen, nog erger dan wij. Midden in de nacht zien we ze nog rommelen met de mooringlijnen, we dachten dat ze zouden vertrekken, maar 's morgens zien we ze nog liggen. Tegen de ochtend is het onweer voorbij en kunnen we weer een beetje beter slapen.

Overdag is het meestal wel redelijk weer en we maken nog een wandeling met Bjorn en Astrid van de Buena Vista, zij willen ook naar La Coruña en wachten ook op het goede weer om over te kunnen steken.

. . . . .

Op vrijdagavond is het weer pakjesavond. We grabbelen weer en gaan weer aan het uitpakken. We zingen het voorgeschreven lied (welke melodie??? Bjorn/Patty). Stella staat nu als trofee op onze plank achter de bank...We kunnen niet alle opdrachten uitvoeren, we hebben geen 220V en geen fitting voor een lamp, jammer he?

Archief reisverslagen:

Augustus