Reisverslagen:
Via de SSB zender kunnen we onderweg korte berichten achterlaten. Deze staan hier.
23 oktober - 4 november Arrecife - San Miguel de Abona (Tenerife):
Op zoek naar een supermarkt, de shipshops, een wasserette, water, internet, een huurauto. Alles moeten we hier kunnen regelen, hopen we. We pakken de fietsen weer en gaan naar het strand. Gelukkig komt er hier helemaal geen deining binnen en kunnen we makkelijk de fietsen op het strand uitladen. De shipshops zijn snel gevonden bij de haven, de supermarkt duurt wat langer, maar vinden we ook en internet is er recht tegenover. Water en een wasserette blijkt wel problematisch te zijn op de Canarische Eilanden.
We hebben een hele lijst gemaakt van alle verbeteringen die we nog willen aanbrengen aan de boot en we gaan op zoek naar de goede spullen, maar leg het maar eens uit in het Spaans als je geen Spaans spreekt. Met handen en voeten komen we er wel, maar het kost wat tijd. We hoorden van de buren dat er ook een Ikea in de buurt zit met heel mooie LED-lampjes op 12 V. Dit stond natuurlijk niet op ons lijstje, maar hebben we wel als eerste aangepakt. Nieuwe verlichting in de keuken met witte LED's en in de kajuit met gekleurde LED's. Zo kunnen we die in de kajuit met nachtzeilen op rood zetten, zodat je het nachtzicht niet verliest en hebben we een mooie discoverlichting als we de kleuren voortdurend laten veranderen. Heel apart.
's Avonds hebben we nog een heel gezellig feestje op de Luciole van de fransen die we op de Selvagem eilanden hebben leren kennen en een Engelsman en een Duits stel die ook in de baai liggen. De fransen spreken geen/weinig Engels of Duits, de Engelsman kan gelukkig wel Frans en een beetje Duits, de Duitsers spreken een beetje Engels en zo hebben we de hele avond een erg gezellige spraakverwarring. En wij maar vertalen...
Na 2 dagen komt ook de Buena Vista binnen, die wilden graag bij een bevriende duikschool in Arrieta liggen en daar ook gaan duiken, maar de golven lopen recht de baai in. Na 1 nacht in grote golven aan een mooring te hebben gelegen zijn ze geradbraakt en komen ze naast ons liggen, hebben een auto gehuurd en gaan elke dag naar Arrieta om te duiken. We willen ook graag duiken, maar hebben nog genoeg te klussen, maar je moet af en toe toch even wat anders doen dan werken... We besluiten woensdag mee te gaan duiken. Dinsdagmiddag moeten we dan nog snel even naar een arts om een gezondheidsverklaring te kopen. We fietsen naar een nabij gelegen toeristendorp en bezoeken de kliniek. Nadat we verteld hebben dat we gezond zijn, bloeddruk meten en hart luisteren krijgen we een verklaring. Erg nuttig zo'n gezondheidsverklaring.
Woensdag erg vroeg op, Astrid is echt duits en wil dus zeker niet te laat komen voor het duiken. Ze heeft van de duikleraar de sleutel van de duikschool gekregen en als wij arriveren zijn we de eersten en maken we de deur open. Later komt de rest van de groep binnen en de duikleraar. In Arrieta is de zee nog te onrustig dus gaan we naar Puerta del Carmen om te duiken. Eerst duikpakken uitzoeken, weer opnieuw leren hoe alles aangesloten moet worden, alles in de auto laden en dan kunnen we eindelijk weg! Nog een half uurtje rijden en dan staan we voor het water. Eerst wordt uitgelegd waar we naar toe gaan en hoe diep, dan trekken we de rest van de duikspullen aan en lopen met de volle bepakking naar zee. Één stap vooruit en je drijft/zinkt, afhankelijk van de hoeveelheid lucht in je jacket en de hoeveelheid lood om je middel. Het is wel weer zoeken en wennen en erg spannend. Dan laat je de lucht uit je jacket en zink je langzaam naar de bodem, althans dat is de bedoeling...Ik probeer naar beneden te 'flipperen', maar dat werkt niet. Gewoon laten zinken is toch de beste oplossing. Rustig aan went het allemaal weer en gaan we op verkenning onder water, we zien een zeepaardje, barracuda's, pijlinktvissen, heel erg grote baarzen en heel veel scholen kleinere vissen. Geweldig allemaal! Na 40 minuten is de lucht op en gaan we weer terug. Een hele worsteling om weer uit dat duikpak te komen, dat moet ik ook weer leren...'s Middags duiken we nog een keer, net een andere plek, dus weer andere beesten, landschap en klimpartij om het water in en uit te komen. Het duiken gaat al wat beter en het is heerlijk om onder water rond te zweven. De foto's van deze duiken zijn afkomstig van Frank, een mededuiker.
. 
. 
. 
Nog een dagje klussen en vrijdags gaan we weer duiken. Weer 2 keer op een dag, zodat we ze veel mogelijk profijt hebben van de reis naar de duikschool. Nu kunnen we wel bij Arrieta duiken. Hier is onder water een prachtig lavalandschap met grote rotsblokken en grotten en tunnels. We nemen deze keer ook de camera mee. Het blijkt toch wel heel lastig te zijn om op de goede diepte te blijven en foto's te maken, zonder te steunen op rotsen of zee-egels of zonder op te stijgen. Sommige foto's zijn gelukt en anders hebben we achterkanten van vissen of gewoon een lege foto met belletjes. Het is wel erg leuk om uit te proberen, maar misschien moeten we eerst beter leren duiken. 's Avonds hebben we afgesproken om te gaan eten in Arrieta met Ulli (de duikleraar, ook duits), Frank en Bjorn en Astrid, omdat het voor Frank de laatste avond van zijn vakantie was. Bjorn was niet mee gaan duiken, dus die halen we even op en we checken even of de boot nog goed ligt, aangezien vandaag de wind zou draaien en toenemen en vertrekken dan weer naar Arrieta. Gezellig gegeten, Astrid vol met drank gegooid door de restaurant eigenaar en daarna weer terug naar de boot. Ondertussen is de wind gedraaid en liggen we aardig te klotsen. 's Avonds draait de wind naar zuidwest en het lijkt wel een wildwaterbaan in de baai. Alle boten liggen flink te stuiteren, maar niemand slaat van z'n anker. Volgens mij heeft niemand goed geslapen, maar gelukkig wordt het 's morgens al weer beter en 's middags is de wind weer uit noordoost en keert de rust weer terug.
. 
. 
. 
. 
In het weekend klussen we weer verder, ankerbak schilderen, vloerplanken epoxyen, helmstok verbeteren. Voor de helmstok heeft Renzo een nieuw onderstuk bedacht, aangezien het oude helemaal uitgelubberd was. Dit nieuwe onderdeel hebben ze gedraaid van RVS. We hebben het gemonteerd en het ziet er erg goed uit. De helmstok doet het weer helemaal goed en blijft nu ook op z'n plek zonder rare speling. Ondertussen zijn we ook op zoek naar een goede oplossing voor het ankerbeslag. Op de beam is wel een goede oplossing voor de gewichtsverdeling, maar geen goede oplossing voor de krachten die spelen tijdens anker ophalen en voor het goed in de wind blijven liggen met ankeren. Het anker moet dus toch weer meer vanaf de boeg gegooid en opgehaald worden, maar de lier en ankerketting blijven op dezelfde plek. We denken nog na...
's Maandags gaan we voor de laatste keer duiken in Arrieta, dinsdag moeten we vertrekken richting Tenerife omdat Renzo's moeder ons daar komt opzoeken. Het is ook wel weer goed om verder te gaan, anders blijven de rest van de tijd rondhangen in Arrecife. Deze keer heeft de duikschool geen andere gasten en duiken we dus met Bjorn en Astrid en Ulli en 's middags met Rudiger (ook duikleraar). Het duiken gaat weer beter en we zien ongelofelijk veel vissen, met name de middagduik is fantastisch! Hele scholen baracuda's en andere vissen, door een tunnel heen, 's middag krijgt Renzo nog wat extra lucht van Rudiger aangezien hij er iets te snel doorheen was en wij nog lang niet uitgekeken waren. Mooi!
. 
. 
. 
's Avonds zouden we gan BBQ-en op het strand met Peter, hij heeft veel sardines gekocht en is daarna ziek geworden. Geen BBQ dus, de sardines toch gekregen en gegeten zonder Peter, maar met Bjorn en Astrid en Ulli op de Buena Vista. Erg lekker met knoflookolie op de grilpan.
Dinsdagmiddag gaan we naar Tenerife, het is ongeveer 180 mijl varen dus voor ons rond de 20 tot 24 uur, denken we. 's Morgens hebben we nog allerlei software, kaarten en andere zaken te kopieren van of voor de buren uit de baai. Het is moeilijk te vertrekken hier, veel te gezellig met alle andere boten die er liggen! We drinken nog even koffie met de Buena Vista en vertrekken dan toch echt, uitgezwaaid en getoeterd door de rest. Hopelijk zien we de meesten nog ergens anders op de Canarische Eilanden of in de Carieb.
We gaan de baai uit en zetten grootzeil en screacher en zeilen heerlijk relaxed richting zuiden. Als we dan bij de zuidpunt van Lanzarote komen draait de wind alle kanten op en neemt daarna flink toe, ook de golven komen nu van alle kanten, maar aangezien we honger hebben ga ik toch maar koken. Ik kan geen slechtere timing hebben, we stuiteren met 10 tot 12 knopen tegen de kruiszee in en ik heb het binnen moeilijk...Uiteindelijk kom ik wel met het eten buiten, maar voel mezelf wat minder. We eten en ik voel me al wel beter, maar kan niet binnen gaan afwassen. Ik neem de eerst nachtwacht op me en Renzo heeft rust (en de afwas). Als we tussen Lanzarote en Fuerteventura door zijn, wordt de wind beter en de kruiszee is weg en zeilen we heerlijk met een bakstagwindje naar Tenerife. Dit was dus zo'n beruchte acceleratiezone waar de pilot het elke keer over heeft. Wel iets om goed rekening mee te houden. De wind en de golven draaien echt om de eilanden, waardoor je op sommige plekken echt een rommeltje krijgt.
De nacht verloopt rustig, geen boten, rustig windje en een rustige zee. We lopen ongeveer 5 a 6 knopen, als we zo doorgaan komen we alsnog in het donker aan...'s Middags gaan we tussen Gran Canaria en Tenrife door. Hoe verder we naar het zuiden toe gaan, hoe meer de wind toeneemt. Ook hier weer een acceleratiezone, maar deze keer hebben we wind mee, dus blijft het wel relaxed. Als we bij de zuidpunt van Tenerife zijn halen we de screacher weg, we lopen dan surfend van de golven af rond de 15 knopen en dan wordt de zwaardkast een fontein. Ook nog iets van het lijstje...De golven en de wind nemen nog toe, blij dat we wind mee hebben en hier niet tegenin kruisen. Als we de hoek bij El Medano om gaan, hebben we meer dan 30 knopen wind, maar de wind draait mee de hoek om dus we blijven voor de wind gaan, maar de golven zijn wat kleiner. Dan komt de nieuwe haven van San Miguel in zicht en net voor de haven draaien we in de wind om het grootzeil te laten zakken. Dan merk je pas echt hoe hard het waait. In de haven krijgen we een plaatsje toegewezen en worden we geholpen met aanleggen. De haven heeft internet, water, een wasserette, alles wat we niet meer goed geregeld hadden in Arrecife. Af en toe toch wel erg luxe om een haven op te zoeken na 6 weken ankeren.
17 - 22 oktober Isola Graciosa - Arrecife:
Deze baai is echt supermooi met een wit zandstrand, blauwe zee en rode vulkanische bergen op de achtergrond. Het is 1 grote woestijn met zand. Laat op de middag gaan we aan land en gaan naar het dorpje lopen, het is ongeveer een half uurtje lopen door zand. Het dorpje is net een ouderwets wildwest dorp, zonder verharde straten, alleen zandpaden en lage witte huisjes. We willen wat gaan eten in het dorp, maar kunnen niet goed beslissen wat en waar we willen eten, dus maar eerst op een terras een biertje drinken. Uiteindelijk gaan we dan maar naar het restaurant naast de bar, niet de beste keuze, maar we hadden ondertussen wel erg veel honger.
Op dit eiland worden veel mountainbikes verhuurd, het wordt in de "Lonely Planet" en echt fietseiland genoemd. Dus vouwen we onze fietsen weer uit de drijver en zetten ze op het strand. Eerst erg mul zand dus niet te fietsen, maar later vinden we wel water betere paden en fietsen we om één van de vulkanen heen door mul zand, grove stenen, rotsen en omhoog en omlaag. Het is een zware tocht, maar helemaal de moeite waard! De uitzichten zijn fantastisch mooi en je ziet veel zo vanaf je fiets. Af en toe valt er een klein buitje, maar dat is heerlijk als verkoeling.
. 
. 
Buena Vista is ook aangekomen op Graciosa, ze komen vanaf Tenerife. Gezellig weer bijkletsen. Bjorn en Renzo gaan samen vissen, we moeten vanavond toch iets eten... Ze vangen een dorade en een kleine makreel. Lekker beide op de grilplaat. Ook het engelse stel van de Newtsville die we in Sines hebben leren kennen, Kate en Johnny, zijn in onze ankerplek gearriveerd. Zij zijn via Marokko gegaan in plaats van Madeira en hebben het daar helemaal geweldig gehad. De mensen waren erg vriendelijk en erg behulpzaam, vooral in de minder toeristische plekken. Daarnaast is het mooi, anders en is het nog supergoedkoop.
Naast de ankerplek ligt een van de vulkanen, dus die moet nog even beklommen worden. De top van de vulkaan is maar zo'n 200 meter hoog, dus dat moet lukken. Samen met Astrid en Bjorn gaan we op weg. Omdat elke dag wel een beetje regen valt, wordt alles groen. Zelfs het meest onwaarschijnlijke stukje dor hout blijkt nog te leven en uit te lopen. We lopen omhoog door mul zand rotsen en losse stenen. Het is niet echt een pad, maar we komen boven en het uitzicht is weer schitterend. We willen nog gaan BBQ-en op het strand, maar daar hebben we natuurlijk wel weer verse vis voor nodig, dus gaan Renzo en Bjorn nog een keer vissen en na lang rondvaren in de dinghy komen ze terug met 1 grote dorade. Astrid heeft nog wat brood gebakken en een salade erbij en ik doe er nog wat verse ananas voor op de BBQ bij en we hebben een geweldige strand BBQ.
. 
De volgende dag besluiten we om naar Arrecife te gaan. We willen nog wat knutselen aan de boot en daar moeten goede shipshops zijn. Tegen de tijd dat we uitgepraat zijn met iedereen en ideeen hebben uitgewisseld is het al 1 uur en vinden we het te laat om te vertrekken, dan komen we misschien in de schemer of in het donker aan en dat is niet ideaal. We blijven nog maar een dagje, lekker nog wat zwemmen, lezen en uitrusten...Morgen gaan we wel.
Eerst nog even bij Kate en Johnny langs om de pilot met nieuwe info van de Canarische Eilanden te fotograferen en dan gaan we. Renzo wil op de zeilen vertrekken en ik vind dat onverantwoord, te veel boten en rotsen in de buurt. Als compromis zetten we wel alvast het grootzeil. Renzo gaat het anker binnenhalen, maar de ketting blijkt om een rots te zitten. Doordat onze ankerwinch op de beam zit, halverwege de boot en door een windvlaag komen we halve wind te liggen en het grootzeil vangt wind, ook al zijn alle schoten los, toch zeilen we lekker vooruit. Helaas ligt daar een australische boot en ik zet de motor vol in z'n achteruit. We gaan wel wat langzamer maar het grootzeil wint en we gaan met zo'n 3 knopen op de andere boot af...Dat grootzeil moet zo snel mogelijk naar beneden, ik doe de klem los en het grootzeil zakt een stukje maar niet ver genoeg en we komen nu wel heel dicht bij de australische boot. Dan laat Renzo de hele ankerketting weer vieren en trekt zo snel mogelijk het grootzeil naar beneden. Eindelijk wint de motor weer en gaan we weer achteruit, uit de gevarenzone. Dan kunnen we het anker binnenhalen en normaal wegvaren. Ik sta nog helemaal na te trillen. We zetten nooit meer zeil als we het anker ophalen, dit is toch wel wat anders dan met Triade, daarnaast moeten we wat veranderen aan het ankerbeslag, zodat de boot in de wind blijft liggen bij ankeren. Weer een lesje geleerd.
Dan als we helemaal midden op het water zitten zetten we de zeilen weer en varen rustig door 'El Rio', de zeestraat tussen Graciosa en Lanzarote. Dan gaan we richting zuiden en zien achter ons de buien ontstaan, heel wat meer dan de buien die we tot nu toe hebben gehad. Als de buien dichterbij komen, zit er ook veel wind in enlopen we met 10 tot 14 knopen richting Arrecife. Gelukkig komt de wind van achter, anders werd het onaangenaam. Pas als we bij Arrecife wat hoger moeten merken hoe veel wind er eigenlijk staat, maar de fok kunnen we gewoon laten zakken en we draaien achter een paar grote cruiseschepen in de wind om het grootzeil te laten zakken. We motoren de ankerbaai in en proberen eerst naast de Dalwhinny te ankeren, maar het anker krabt en we moeten het weer binnenhalen. Omdat er zo'n 25 tot 30 knopen wind staat en de boot elke keer halve wind en in een grote slinger weer richting anker gaat valt het niet mee. Dan proberen we op een andere plek veel dichter bij de kust. Ik gooi het anker, maar weer is het niet goed en moet ik het weer ophalen, anker en triplijn zaten al weer helemaal in de knoop en is het binnenhalen weer stress. De derde keer gooien we dichter bij de andere kant van de ankerbaai, volgens de anderen is hier de ankergrond beter. Het anker houdt, gelukkig, maar we liggen wel erg dicht bij onze achterburen. We maken eerst de ketting wat korter en daarna ook nog de briddle. Aangezien het een zandgrond is vertrouwen we ons eerste anker niet helemaal en gooien we ook nog de Fortress. Nu liggen we als een huis, ook met de bijna 30 knopen wind die er nu staat. We hadden niet helemaal onze dag...
14 - 17 oktober, Islas Selvagem - Isola Graciosa:
De tocht begint rustig, eerst nog onder invloed van de landwind rond Madeira gaan we aan de wind naar het zuiden. Dan vervolgens is de invloed van Madeira weg en gaan we met een ruime wind naar Selvagem Grande. Het is een rustige wind en een rustige zee, we gaan onder screacher en grootzeil met 7 a 8 knopen de nacht in. Deze nacht hebben we ook nog ongeveer volle maan, dus we zien genoeg. Ik heb het druk met het proberen te herkennen van de sterrenbeelden en uiteindelijk aan het einde van de nacht heb ik er een aantal herkend. Eindelijk! Het begin van de astronavigatie.
's Middags rond 12 uur zijn we dan bij Selvagem Grande, iets later dan verwacht, maar toch goed getimed. Het wordt namelijk sterk afgeraden 's nacht aan te komen en terecht. Te veel onverlichte rotsen etc. We proberen eerst aan de gigantische ankerboei aan te leggen. Volgens Renzo zit er aan de onderkant een rubberen stootrand, die moeten we raken anders kan ik niet bij de bovenkant om het lijntje vast te maken. De rubberen stootrand blijkt van ijzer te zijn als we er rustig tegenaan varen en we gaan zo snel mogelijk terug, dan horen we ook van de wachters van het eiland dat we niet aan de boei mogen aanleggen. Dat wordt weer ankeren. We varen naar binnen en het blijft maar 16 a 17 meter diep. Pas heel dicht bij de kant wordt het ondiep. Daar gooien we dan alsnog het anker en we testen nog even of we de rotsen raken als de wind draait. Dit blijkt niet het geval dus we liggen en we gaan eerst even snorkelen en anker checken. Het anker blijkt wel ok te liggen dus we kunnen rustig slapen. Het is hier werkelijk fantastisch mooi en we zijn de enigen hier. Vandaag nog even wat slapen en zwemmen, morgen het eiland op en dan verder bedenken we.
De volgende ochtend roepen we de eilandwachters op en vragen of we het eiland op mogen. Het blijkt niet zo'n goede dag omdat er een teamwissel is. Morgen kunnen we wel een rondleiding krijgen. Geen probleem voor ons, dan maar nog een dag lezen, snorkelen, zwemmen en achteranker uitbrengen. Het is hier al 2 keer gelukt om de briddle en triplijn in de knoop te krijgen waardoor we het anker ongewild omhoog halen. Om dit te voorkomen willen we op 1 plek blijven liggen. Renzo zwemt het tweede anker met een paar stootwillen eraan naar de gewenste plek en laat het daar vallen, aantrekken en we liggen mooi tussen de 2 ankers in. Het klinkt heel eenvoudig, maar we zijn er wel een uurtje mee bezig geweest met touwen uit de knoop houden en het goede drijfvermogen voor het anker en de juiste lengte van de triplijn. De teamwissel is trouwens ook een leuke show.
Om 10.30 is het verzamelen in het huisje van de eilandwachters, ook de bemanning van 2 franse boten wandelt mee. De wachter legt alles uit in het engels, 2 van de fransen spreken geen woord engels, dus alles moet nog vertaald worden. Het eiland is een broedplaats voor een soort meeuw en in elk gat in de rotswand bouwen ze een nest, ook als de deur van de keuken of badkamer open blijft staan, wordt er een nest gebouwd. Daarnaast woont er nog een specifiek soort hagedis. De ratten en konijnen die vroeger op het eiland woonden zijn vakkundig vergiftigd door de biologen, daarbij zijn bijna ook de vogels vermoordt, maar de jongen zijn op tijd naar een ander eiland overgebracht en later weer teruggebracht, zodat de kolonie weer goed groeit. Nu er geen ratten en konijnen meer zijn, groeien er weer veel meer plantjes en wordt het wat groener. Nu zijn er zelfs tomatenplanten, maar die zijn ook niet inheems die moeten dus ook weer weg. We wandelen 3 uur rond en het is echt mooi, verlaten en indrukwekkend. Na de rondleiding hebben de wachters een speciale cocktail gemaakt van donker bier, wijn en nog wat dingen. We drinken nog wat gezamenlijk en proberen elkaar te verstaan in engels, frans, portugees en spaans. Het valt niet mee, maar is wel erg leuk en gezellig.
. 
. 
. 
. 
.
Daarna keren we allemaal terug naar de boten, ondertussen loopt er heel wat meer deining de ankerbaai binnen en het is net een wildwaterbaan bij instappen in de bijboot, je moet even het goede momen afwachten. Beide franse boten vertrekken direct richting Lanzarote. Wij gaan een uurtje later weg, anders arriveren we in het donker op Lanzarote. Binnen een uur hebben we de eerste franse boot ingehaald en binnen 2 uur de andere boot. Mooie foto's en filmpjes gemaakt van de andere boten en de eerste fransen ook van ons. De tweede dacht er te laat aan en toen waren we alweer weg. Eerst zeilen we nog onder vol tuig, maar op een gegeven moment met wat buien wordt het toch iets te heftig en zetten we het eerste rif erin. Nog steeds lopen we rond de 10 knopen. Als we zo door gaan zijn we alsnog in het donker op Lanzarote, dus proberen we even alleen op grootzeil te varen, maar dat loopt niet lekker, het blijft er hobbelig, dus toch de fok er maar weer bij, dan maar wat spetters in de kuip.
's Morgens net in de schemering komen we aan op Lanzarote, bij Isola Graciosa, gooien het anker, pakken een biertje en gaan vervolgens lekker rustig slapen.
. 
10 - 13 oktober, Madeira, Funchal:
We hebben niet veel meer te eten, het is dus weer tijd om naar de bewoonde wereld te gaan. Ik wil ook wel even in een haven liggen om makkelijk water te kunnen halen, de was te kunnen doen en boodschappen aan boord te slepen. Volgens iedereen is Funchal altijd vol, dus we proberen gewoon iedere haven aan de kust richting Funchal, als dat allemaal niet lukt gaan we gewoon in Funchal ankeren en kunnen we alsnog wel voor bevoorrading zorgen, alleen iets onhandiger...Het waait nog steeds flink dus zetten we alleen de fok en gaan we. De eerste haven die we zien is 1 mijl verderop en is een nieuwe marina. We liggen voor de ingang en het is allemaal heel smal, we kunnen met deze wind niet zo makkelijk keren en we zien dat alles vol ligt. Dus verder maar. De volgende haven is normaal gesproken alleen voor grote schepen, er is plek genoeg, maar ik zie niet hoe ik bij deze hoge kade mijn lijntjes aan de kant kan krijgen, wordt dus ook niks en we hijsen de fok weer en gaan verder. In het volgende stadje zouden we kunnen ankeren, maar daar loopt te veel deining binnen en in het kleine haventje zijn we wel in gevaren, maar ook geen plek. Dat betekent dus toch door naar Funchal. Alleen op de fok gaan we al 9 knopen, dus het loopt wel lekker. Bij de kaap voor Funchal denken we erg veel wind te krijgen, aangezien er nu al zo veel staat en na een kaap wordt het meestal meer...maar als we er zijn is ineens alle wind op en moeten we de laatste 2 mijl motoren, heel apart. In Funchal gooien we het anker zo dicht mogelijk bij de haven en we liggen bijna op de pier, lekker dicht bij het strandje. In Funchal draait de wind dagelijks 360 graden dus we maken een mooie knoop van de ankerlijn.
Tijd voor een kadootje, weer grabbelen en uitpakken... Het lijkt een paarse kerstbal voor in het water. Een beetje vroeg voor de kerst en er zat niet eens een kerstpapiertje omheen. Het kadootje met kerstpapier hebben we expres nog laten liggen.
De volgende dag lopen we de haven in en daar ligt weer het hele dorp met Noren. Er wordt weer verteld dat buiten voor anker liggen heel veel geld kost. We melden ons bij de douane en we zijn meteen in en uitgeklaard. 's Morgens hebben ze alle bootnamen al genoteerd en de registratie vanuit Porto Santo overgenomen, we zijn hierdoor meteen in- en uitgeklaard om naar de Canarische Eilanden te gaan. Perfect en het kost dus toch geen geld. We horen van de Noren dat je naar de Islas Selvagem kan, dat je daarvoor een 'permit' moet hebben, dat ze er ankerboeien hebben en dat het heel mooi moet zijn. Lijkt ons ook wel wat de moeten we de permit gaan halen in Funchal bij de Botanische tuinen, maar dat kan maandag pas. Ondertussen boodschappen doen, babbelen met de buren van de Dalwhinnie, internet zoeken, Funchal ontdekken. 's Nachts is er een groot strandfeest dus we liggen lekker mee te dreunen met de muziek. Gelukkig stoppen ze al om 4 uur en is het daarna weer heerlijk rustig.
Maandag zetten we de fietsen weer op de kade en gaan naar de Botanische tuinen fietsen. We hebben een kaartje van de stad en daar gaan we dan. De weg daar naar toe blijkt supersteil te zijn op sommige plekken, zo steil dat je uit je slippers glijdt met omhoog lopen, fietsen lukt al lang niet meer. Op andere delen is het zo steil dat je net kan fietsen. Halverwege is gelukkig een supermarktje waar we even wat water kunnen kopen (en uitrusten). Als we boven zijn loopt het zweet in stralen van ons af, maar we hebben het gehaald! Bij de ingang gekomen vertellen ze ons waar we moeten zijn en na wat zoeken en in een onverwacht kantoortje staan we zwetend en wel te wachten op onze permit. Door een foutje van ons is die al meteen morgen geldig dus we moeten weg...Na de tuinen bewonderd te hebben fietsen we naar beneden, dat is minder vermoeiend, maar wel heel spannend, ik heb het gevoel dat ik af en toe bijna over de kop ga. Bij de boot aangekomen is het ongeveer 4 uur, 5 uur is een ideale tijd om te vertrekken om in het licht bij de Selvagems aan te komen, dus besluiten we direct de boot klaar te maken en te gaan. Exact om 5 uur hebben we de zeilen staan en gaan we weer.
6 - 9 oktober, Madeira, Baie de Abra:
Dit water nodigt uit tot snorkelen en zwemmen. Het is kristalhelder en 25 a 26 graden. 's Morgens eerst een frisse duik, daarna een lange wandeling over de heuvels/bergen rond de ankerbaai. Deze oostpunt van Madeira is een groot natuurpark waar ze op de bergkam een pad hebben aangelegd, de uitzichten zijn geweldig. Nadat we weer terug zijn op de boot is het wel weer tijd voor zwemmen en snorkelen. Verderop is een rots en daar snorkelen we omheen. Hele scholen met vissen en visjes, mooi.
. 
. 
De volgende dag zijn we nog niet uitgekeken en gaan weer snorkelen, deze keer met camera. Settings van de camera niet helemaal goed dus alle foto's zijn mislukt. Maar we krijgen nog wel een kans.
We blijven nog een dag in paradijs. Ondertussen is er wel weer wind, weer erg vlagerig door de vallei heen. Bij enkele boten hield het anker niet goed en die zijn bijna op elkaar gekomen, van een andere boot is daardoor de ankerketting gebroken, nadat er nog 2 boten aan hingen. Ons anker hield ook niet helemaal en we gingen langzaam achteruit, nog met de bijboot een tweede anker uitgebracht en sindsdien liggen we helemaal vast.
En nog een dag.
3 - 5 oktober, Porto Santo - Madeira:
In de morgen kijken we om ons heen en zien een prachting lang zandstrand, palmbomen en een dorpje in de verte. Er blijkt toch nog veel en een vlagerige wind te zijn, dus brengen we nog een exra anker uit. Wachten even tot we zeker weten dat het goed zit en gaan vervolgens naar de Buena Vista voor een goede brunch. Zij hebben een veel zwaardere overtocht gehad met storm tot windkracht 10, wij hadden alleen nog de kruiszee die daardoor ontstaan is, maar ze hebben het gered en hebben weer veel meer vertrouwen in de boot en elkaar.
's Avonds gaan we naar het plein met gratis internet en goedkoop bier om even wat mail te kunnen lezen en een deel van de website te uploaden. Ook blijkt het hele noorse dorp aangekomen in Porto Santo, die komen er ook nog bij en het wordt erg gezellig.
Zaterdag 4 oktober is het weer tijd voor een kadootje, na wat gegrabbel weer iets uitgezocht. Het blijken oorbellen voor Stella, en chocoladesaus. Soms snap ik het niet helemaal....
De volgende dag hebben we het wel een beetje gezien in Porto Santo en we gaan de haven even in om ons bij de douane af te melden. Als we binnen komen blijkt het nederlandse dorp aangekomen te zijn, 6 boten ongeveer, die samen de oversteek vanaf Cascais hebben gemaakt. Dus daar nog even blijven hangen. Onder de nederlanders (maar ook onder de noren) ging het gerucht rond dat het 28 EUR per nacht zou kosten om buiten te ankeren, dat is nog meer dan normaal havengeld, en dat we de rekening zouden krijgen als we ons afmelden bij de douane... We kunnen het niet helemaal geloven en gaan na overleg ons toch afmelden; anders moeten we ons er maar uit praten, maar betalen doen we niet. We komen bij de douane en deze wenst ons, zonder problemen en met veel vriendelijkheid, een goede reis verder. Op de terugweg zien we nog de Canadezen uit Povoa de Varzim liggen en gaan nog even bij hun langs. Hetzelfde verhaal als ons over de oversteek; wind was goed maar een vervelende kruiszee die veel herrie maakt.
Dan vertrekken we uiteindelijk, eerst zetten we alleen de spi. Daarna als de wind draait in de buurt van Madeira, zetten we screacher en grootzeil, daarna fok en grootzeil als de wind erg vlagerig wordt. We lopen Baie de Abra in en het is er schitterend. 's Avonds is er nog een vlagerige wind door de vallei de baai in, maar 's nachts is deze ook weg en is het rustig.
Archief reisverslagen: